Nowy numer „Przekroju” już dostępny!
Kup tutaj
Tusz czyli epokowa, wielka, skoczna, sylwestrowa szopka RO Tusz czyli epokowa, wielka, skoczna, sylwestrowa szopka RO
Rozmaitości

Tusz czyli epokowa, wielka, skoczna, sylwestrowa szopka RO

Przekrój
Czyta się 2 minuty
Przekrój:
Redaktorzy pisma na „P” polecają, opracowują, opisują i tłumaczą.

RO: Jak zauważył stary Dedal,
Przekrój od wieków jest na medal.
A my jesteśmy tralalala
Ostatnią stroną tego medala.
Oto nadchodzi duma Europy,
Azji, Afryki, obu Ameryk,
Proste, zwyczajne, warszawskie chłopy..

ERYK: Eryk i Otek!

OTEK: Otek i Eryk!

ERYK: Tyś jest moja zmora słodka.

OTEK: Tyś moja papryka.

ERYK: Cóż bym robił ja bez Otka?

OTEK: A ja bez Eryka?

ERYK: Siądźmy sobie gdzieś w kąciku,
Zamówmy filecik.

OTEK: Kelner! Tusz! Masz Eryku,
Rysuj mi portrecik.

PROF. FILUTEK: Panowie, widzę przyszli na moje podwórko.
O, tusz! Pan pozwoli, że zamoczę piórko?

ERYK: Ten tusz noworoczny kosztuje nas drogo,
Nie możemy rozdawać go na piękne oczy.

OTEK: Niech pan powie przynajmniej po co i dla kogo Pan moczy?

PROF. FILUTEK: Niech się żaden z panów za bardzo nie gniewa,
Ja moczę dla Lengrena Zbigniewa.

AKTUALNOŚCI Z MYSZKĄ: Jak pan może,
Jak pan może,
Tak się wyrażać, profesorze!
Najpierw imię, potem nazwisko,
Tak jest poprawnie.
Kłaniam się nisko.

rysunek z archiwum, nr 508/1955r.
rysunek z archiwum, nr 508/1955r.

OTEK: Niby profesor… Niby subtelny…

ERYK: Podpis też pewnie ma nieczytelny…

PROF. FILUTEK: Co robić, tak się zawinie czasami.

NIECZYTELNY PODPIS: Podpisuję się pod tym obiema rękami!

RO: Ktoś mnie rąbnął łokciem w bok.
Co to znaczy? Skąd ten tłok?
Błędne spojrzenia…
Krzywe figury…
Kto wy jesteście?

TŁUM: My są kamery obskury!

RO: No to jesteśmy wszyscy w komplecie,
Nikogo nie brakuje już.
Rozmaitości są bardzo potrzebne na świecie.
Orkiestra! Tusz!

MACEDOŃSKI: RO, RO, RO, RO, RO, RO, RO, RO,
RO, RO, RO, RO, RO, RO, RO, RO,
RO, RO, RO, RO, RO, RO, RO, RO,
WSZYSTKO OKEJ, 
SZAFA GRO!

Eryk Lipiński, rysunek z archiwum nr 873/1961r.
Eryk Lipiński, rysunek z archiwum nr 873/1961r.

Tekst pochodzi z numeru 873/1961 r. (pisownia oryginalna), a możecie Państwo przeczytać go w naszym cyfrowym archiwum.

Zapraszamy do naszej rubryki Rozmaitości.

Przekrój:
Redaktorzy pisma na „P” polecają, opracowują, opisują i tłumaczą.
Data publikacji: 30.12.2019

Czytaj również:

Huk sylwestrowej nocy Huk sylwestrowej nocy
i
„Fireworks over Ryōgoku, a Famous View of Edo”, Harvard Art Museums/Arthur M. Sackler Museum, Gift of the Friends of Arthur B. Duel (doemna publiczna)
Złap oddech

Huk sylwestrowej nocy

Marcin Napiórkowski
Marcin Napiórkowski:
Semiotyk kultury. Pracuje w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi zajęcia m.in. z antropologii kultury i filozofii. Autor książek: „Mitologia współczesna” (2013), „Władza wyobraźni” (2014) i „Powstanie umarłych” (2016).

Rytualny hałas to znak śmierci starego i narodzin nowego porządku. To właśnie dlatego tak chętnie odpalamy w sylwestra fajerwerki. Niestety, ich huk i błyski są także niebezpieczne dla zwierząt, które przeżywają silny stres. 

Rino zbuntował się bardzo wcześ­nie. Już jako dwunastolatek pierwszy wybiegał na ulice Neapolu, by zbierać sylwestrowe niewybuchy, kiedy tylko ucichł huk eksplozji. Przenosił je potem na podmiejskie łąki przy stawach, układał w stosy i podpalał, by przez chwilę poczuć się jak bogacz, którego stać na prywatny pokaz pirotechniczny. Blizna znacząca jego dłoń była więc podwójnym memento. Przypominała mu o niebezpieczeństwie związanym z ogniem i wybuchami, ale też o jego klasowym charakterze. Bogaci mieli środki, by wzniecić więcej dymu i huku, ale to biedni ponosili większe ryzyko związane z odpalaniem fajerwerków.

Czytaj dalej