Kalendarium czarnowidza (14 – 20 maja)

Czyta się 1 minutę

Rocznik 1975. Dziennikarz i pisarz, autor książek historycznych i kryminałów. Projektuje także gry planszowe.

14 maja 1643 r.

Niespełna pięcioletni Ludwik XIV zostaje władcą Francji. Jego następcy nie będą mieli tak łatwo. Król Słońce pozostanie bowiem na tronie aż 72 lata i ustąpi miejsca dopiero prawnukowi!

15 maja 1863 r.

Nad Sekwaną zostaje otwarty „Salon Odrzuconych” – z obrazami tych, których konserwatywne jury nie dopuściło do wystawienia na słynnym Salon de Paris. Kogo tam nie ma! Cézanne, Manet, Whistler, Pissarro… A czy ktoś dziś pamięta ich konkurencję?

16 maja 1985 r.

Michael Jordan zostaje wybrany debiutantem roku w lidze NBA. Nawet on był kiedyś tylko dobrze zapowiadającym się nowicjuszem.

Informacja

Z ostatniej chwili! To pierwsza z Twoich pięciu treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu. Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej!

Subskrybuj

17 maja 1961 r.

Fidel Castro proponuje Amerykanom wymianę ponad tysiąca jeńców wziętych w Zatoce Świń na pięćset buldożerów. Rewolucyjna wymiana.

18 maja 1896 r.

Festyn w Moskwie, zorganizowany z okazji koronacji cara Mikołaja II, zamiast przynieść mu wdzięczność poddanych, kończy się tragedią. Podczas rozdawania podarków zostaje zadeptanych na śmierć 1389 osób. Car nie ogłasza jednak żałoby, a lud głosi, że to zły znak na przyszłość – i dla władcy, i dla kraju.

19 maja 1897 r.

Oscar Wilde opuszcza więzienie w Reading, w którym spędził dwa lata za kontakty homoseksualne. Jest już tylko cieniem dawnego lwa salonowego. Umrze trzy lata później. Wiktoriańska moralność znacznie go przeżyje.

20 maja 1912 r.

Na placu Saskim w Warszawie zostaje poświęcony sobór św. Aleksandra Newskiego – symbol rosyjskiej dominacji nad Polską. Kilkanaście lat później 70-metrowa budowla zostanie rozebrana. Dla niektórych rodaków to znak, że z Pałacem Kultury też by się tak dało…

Adam Węgłowski:

Rocznik 1975. Dziennikarz i pisarz, autor książek historycznych i kryminałów. Projektuje także gry planszowe.

Data publikacji: 14.05.2018

Czytaj również:

Tomasz Wiśniewski:

Pisarz, redaktor działu zmyśleń. Autor książek „O pochodzeniu łajdaków”, „Wstrząsająco przystojny mężczyzna” i „Historie nie do końca zmyślone”.

Gdy król Nepalu Jang Bahadur odwiedził Wielką Brytanię w XIX w., nie mógł się nadziwić, że wszystko, co robili mieszkańcy: jedzenie, spanie, wstawanie, spotkania prywatne i zawodowe, odbywało się w odniesieniu do zegarów, które – co było dla władcy równie zdumiewające – znajdowały się wszędzie.

Lewis Mumford w swoim pionierskim studium Technika a cywilizacja podkreśla, że życie „uporządkowane w czasie” nie jest naturalną cechą ludzkości. Kultury nieznające zegara mechanicznego traktują czas w sposób, który nam wydaje się dosyć „swobodny” (i postrzegamy to często jako wadę). Pewne jest jedno: nasze doświadczanie dnia nie jest dobrą podstawą do wypracowania koncepcji czasu regularnego, przekładalnego na liczby – takiego, który składałby się z następujących po sobie równych odcinków. Długość dnia i nocy zmienia się w ciągu roku. Czas zegarowy jest w istocie obcy fizjologicznemu życiu człowieka. Jako żywe istoty podlegamy zupełnie innym rytmom: w żaden sposób tętno czy oddech nie pokrywa się z pracą sekundnika czy minutnika. Subiektywne przeżywanie czasu także nie jest równomierne: każdy zna to uczucie, gdy coś nam się „dłuży” albo ‒ przeciwnie ‒ kiedy wydaje się, że „leci szybko”. Zobiektywizowany czas traktowany mechanistycznie unieważnia te odczucia.

Czytaj dalej