Nowy numer „Przekroju” już dostępny!
Kup tutaj
pomylona pomylona
Doznania

pomylona

Lea Pradziński
Czyta się 2 minuty
Lea Pradziński:
Poeta. W myśl surrealistów francuskich próbuje kontynuować ideę zapisu automatycznego. W swoich tekstach konstruuje kilkuwarstwowe światy, które nazywa zamkniętymi „zonami”. Jej twórczość można zakwalifikować do nurtu ośmielonej wyobraźni. Mieszka w Krakowie.

kobiety lubiące zadrapania, siniaki, a nawet sam tylko fiolet, kobiety o bladych twarzach i specyficznym rytmie bez powietrza, kobiety zapchane, wyobrażone

kobiety z zielonym

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj
Lea Pradziński:
Poeta. W myśl surrealistów francuskich próbuje kontynuować ideę zapisu automatycznego. W swoich tekstach konstruuje kilkuwarstwowe światy, które nazywa zamkniętymi „zonami”. Jej twórczość można zakwalifikować do nurtu ośmielonej wyobraźni. Mieszka w Krakowie.
Data publikacji: 08.03.2018

Czytaj również:

Istota Istota
i
ilustracja: Igor Kubik
Opowieści

Istota

Marta Bocek
Marta Bocek:

Poetka dwujęzyczna mieszkająca w Czeskim Cieszynie na Zaolziu, kilkanaście minut pieszo od granicy. Autorka dwóch tomów poetyckich, ostatnio Na zdrowie (2021). Laureatka konkursów im. Trakla i Wojaczka, związana z grupą poetycką Salonik Cieszyński. Pisze po polsku, a czasem inkrustuje wiersze gwarą cieszyńską. Studiowała na Wydziale Polonistyki UJ, pracuje jako nauczycielka, dużo podróżuje, a od czasu do czasu coś pisze o zwierzętach, rzekach, górach, gwiazdach, dwujęzyczności i pamięci.

Istota

Znajoma poetka opowiada,
jak wczesnym rankiem, przed świtem,
wymieniała spojrzenia z sarną.
Patrzyły na siebie długo.
Nie mogła spać, śnieg iskrzył,
droga pomiędzy wibrowała ciszą.
Potem sarna zaprosiła ją w dal
rozciągającą się nad zaporą. Odbiegła.
 
Mówi, że napisała wiele wierszy,
teraz woli oglądać zwierzęta,
robić zdjęcia, podziwiać, bez słów.
 
To też poezja, najwcześniejsza.
Jej istota:
coś jest
i odbiega.

Komentarz autorki:

Czytaj dalej