Irmina Walczak

Ukończyła Iberystykę na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskała tytuł doktora nauk społecznych na Uniwersytecie w Brasilii. Przez lata prowadziła badania w zakresie oceny polityki kulturowej, wykorzystując podejście etnograficzne i antropologiczne. W 2011 roku zajęła się fotografią i zaczęła zgłębiać aspekty relacji rodzinnych, intymności i życia codziennego. Często pracuje z Sávio Freire, swoim partnerem życiowym. Interesuje ich temat pozycji dziecka we współczesnym społeczeństwie, w kontekście materialnej obecności i fizyczności. Wspólnie opracowali zbiór prac o dzieciństwie wolnym od technologii, w otoczeniu natury, który został opublikowany w Brazylii w 2016 roku pod tytułem „Retratos pra Yayá”. Jednocześnie Irmina tworzy obrazy, na których przedstawia siebie w roli matki, zastanawiając się, jak macierzyństwo jest wpisane w kobiece ciało i jak kształtuje tożsamość kobiety. Jest finalistką Meitar Award for Excellence in Photography (Izrael, 2020) i LensCulture Portrait Award (USA, 2016) oraz zdobywczynią Head On Portrait Prize (Australia, 2018) i Revela-t (Hiszpania 2021).
Oaza: Na naszym kwarantannowym podwórku
Sztuka + Opowieści
Doznania

Oaza: Na naszym kwarantannowym podwórku

Cykl Irminy Walczak powstały w ciągu 95 dni, podczas których ona i jej rodzina rodzina była zamknięta na hiszpańskiej wsi, gdzie zaskoczył ich pierwszy lockdown pandemii spowodowanej Covid-19.
Irmina Walczak