Jaroslav Hašek już 100 lat temu zdemaskował postprawdę i fake news w tym błyskotliwym opowiadaniu. A może to jednak reportaż?

Rozdział I
Osierocone dziecię o niebieskich oczach

Wołali na nią Antosia i w życiu nie zaznała macierzyńskiego ciepła ni ojcowskiej miłości. A potem przyjęli ją do pomocy u jednego kupca. Robiła tam zakupy służąca redaktora z jednej gazety.

Tymczasem nastał sezon ogórkowy i nie było o czym pisać.

A ta Antosia oczy miała takie niebieskie…

Ach, od płaczu aż mi pióro wypadło z ręki…

Rozdział II Listonosz z przekazem

Listonosz Jan Gromada (lat 45, niekarany, katolik, żonaty, zameldowany w Libicach, woj. Kolin nad Łabą, znak szczególny: znamię pod pępkiem) wkroczył dziarsko z przekazem w ręku do sklepu, gdzie służyła biedna sierotka.

– Antosia jest? – zapytał głosem drżącym, bo przeczytał to, co było napisane na odcinku nadawcy.

– Jest – odpowiedział drżącym głosem kupiec, po czym listonosz drżącym głosem dodał:

– Mam dla niej 100 koron.

Na odcinku nadawcy było zaś napisane tak: „Dziecko moje kochane! Wybacz, ale ja już tak dalej nie mogę ukrywać się przed Tobą. Matką