Fundacja PRZEKRÓJ przedstawia – 2/2020 Fundacja PRZEKRÓJ przedstawia – 2/2020
Rozmaitości

Fundacja PRZEKRÓJ przedstawia – 2/2020

Przekrój
Czyta się 1 minutę

„Przekrój” świętuje 75. urodziny! Wiwat „Przekrój”, najstarsze w Polsce pismo społeczno-kulturalne, które im bogatszą ma historię, tym śmielej spogląda w przyszłość. Z tej okazji zapraszamy do obejrzenia na naszej stronie internetowej nowego filmu animowanego o Jance Ipohorskiej, najważniejszej obok Mariana Eilego współtwórczyni „Przekroju”. A także do przeczytania jubileuszowego tekstu „Przekrój” dla początkujących, w którym Paulina Wilk śledzi losy pisma od samych początków do czasów współczesnych.

Jednocześnie z przyjemnością informujemy, że nową redaktor naczelną kwartalnika „Przekrój” została Joanna Domańska, która połączy dotychczasową rolę dyrektor kreatywnej z opieką nad całokształtem pisma. Joanna Domańska jest związana z kwartalnikiem od samego początku, będąc współautorką koncepcji tytułu od 2014 r.

Z „Przekrojem” żegnają się Miłada Jędrysik, Katarzyna Sroczyńska, Zuzanna Lewandowska i Tomasz Stawiszyński, których talenty i zaangażowanie były nieocenione w tworzeniu nowej odsłony „Przekroju”. Dziękujemy i życzymy dalszych sukcesów.

W kwietniu na zaproszenie Fundacji PRZEKRÓJ do Polski przyjedzie Gordon Hempton, amerykański ekolog, akustyk dźwięku i założyciel organizacji Quiet Parks International, o którym pisaliśmy w numerze zimowym. Gordon to badacz ostatnich na Ziemi obszarów nieskażonych hałasem produkowanym przez ludzi. Wspólnie będziemy poszukiwać strefy ciszy w Białowieskim Parku Narodowym i zwracać uwagę na potrzebę dbania o środowisko wypełnione dobrym i naturalnym dźwiękiem.

To już 75. wiosna „Przekroju” – dziękujemy wszystkim Czytelniczkom i Czytelnikom, którzy nieustraszenie młodnieją i rozkwitają z nami.

Czytaj również:

Historyjka – Kwiaty Historyjka – Kwiaty
i
Henri Rousseau / Barnes Foundation (domena publiczna)
Opowieści

Historyjka – Kwiaty

Tomasz Wiśniewski

Móc podarować ukocha­nej kobiecie kwiaty to wielka przyjemność – problem polega jednak na tym, że nie zawsze jest to możliwe. Mam tu na myśli przede wszystkim mało znany, tragiczny przypadek historii małżeństwa Mauricia i Paquity Manzanaresów żyjących na przełomie XIX i XX w.

Para była dobrze znana mieszkańcom Sewilli ze swych problemów w komunikacji: Mauricio był zamkniętym w sobie profesorem, człowiekiem właściwie pozbawionym kompetencji społecznych, który nie spełniał oczekiwań temperamentnej i namiętnej Paquity. Często mówiono, że dzieli ich ogromny dystans. Niemniej niektórzy sądzili, że źródeł tego dystansu należy się dopatrywać nie w różnicach psychologicznych, lecz w niezgodnościach światopoglądowych: Paquita była wierną córką Kościoła, Mauricio zaś filozofem ateistą. Prawda natomiast znajdowała się gdzieś pomiędzy tymi dwoma wyjaśnieniami.

Czytaj dalej