Sylwestrowy toast Rudej

Czyta się 2 minuty

Pseudonim artystyczny Miry Michałowskiej, autorki felietonów (pisanych również pod pseudonimem Maria Zientarowa) o tematyce „rodzinnej”: „Młoda matka. Jaś chodzi do przedszkola” i słynnej „Wojny domowej”. Rojkówny zagościły na łamach „Przekroju” w latach 60., pojawiając się często razem (w trio), a czasami osobno. Ich pokrewieństwo z Pauliną Rojek., narratorką rubryki Eilego „Czar Twoich kółek”, podobnie jak z Braćmi Rojek, nie jest jasne. Nazwisko Rojek, najprawdopodobniej pochodzi od zdrobnienia nazwy tygodnika „Przekrój”: „Przek-rojek”.

Skończy się za chwilę bieżący rok, a ponieważ ja osobiście popełniłam w ciągu ubiegłych 12 miesięcy mnóstwo idiotyzmów, to proponuję, żebyśmy powzięli, kochane moje siostry i kochani

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Siostry Rojek:

Pseudonim artystyczny Miry Michałowskiej, autorki felietonów (pisanych również pod pseudonimem Maria Zientarowa) o tematyce „rodzinnej”: „Młoda matka. Jaś chodzi do przedszkola” i słynnej „Wojny domowej”. Rojkówny zagościły na łamach „Przekroju” w latach 60., pojawiając się często razem (w trio), a czasami osobno. Ich pokrewieństwo z Pauliną Rojek., narratorką rubryki Eilego „Czar Twoich kółek”, podobnie jak z Braćmi Rojek, nie jest jasne. Nazwisko Rojek, najprawdopodobniej pochodzi od zdrobnienia nazwy tygodnika „Przekrój”: „Przek-rojek”.

Data publikacji: 18.12.2016

Artykuł z numeru: Zima 2017

Czytaj również:

Marcin Napiórkowski:

Semiotyk kultury. Pracuje w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie prowadzi zajęcia m.in. z antropologii kultury i filozofii. Autor książek: „Mitologia współczesna” (2013), „Władza wyobraźni” (2014) i „Powstanie umarłych” (2016).

Rytualny hałas to znak śmierci starego i narodzin nowego porządku. To właśnie dlatego tak chętnie odpalamy w sylwestra fajerwerki. A przy okazji wydajemy mnóstwo pieniędzy.

Rino zbuntował się bardzo wcześnie. Już jako dwunastolatek pierwszy wybiegał na ulice Neapolu, by zbierać sylwestrowe niewybuchy, kiedy tylko ucichł huk eksplozji. Przenosił je potem na podmiejskie łąki przy stawach, układał w stosy i podpalał, by przez chwilę poczuć się jak bogacz, którego stać na prywatny pokaz pirotechniczny. Blizna znacząca jego dłoń była więc podwójnym memento. Przypominała mu o niebezpieczeństwie związanym z ogniem i wybuchami, ale też o jego klasowym charakterze. Bogaci mieli środki, by wzniecić więcej dymu i huku, ale to biedni ponosili większe ryzyko związane z odpalaniem fajerwerków.

Czytaj dalej

Czytaj również:

Huk sylwestrowej nocy

Logowanie

Rejestracja