Oto nasza nowa zagadka – pod grafiką znajdziesz odpowiedź, o jakim artyście chcieliśmy tym razem opowiedzieć.
Keith Haring skupił na sobie uwagę świata sztuki na początku lat 80. XX w., pracując w przestrzeniach Nowego Jorku. Połączył atrakcyjność karykatur z surową estetyką art brut – sztuki marginesu. Stworzył odrębną estetykę pop-artu wyrażającą się w płynnych, śmiałych konturach, gęstej i rytmicznej mieszance obrazów powtarzających jego ulubione motywy: niemowląt, szczekających psów, latających spodków czy tańczących postaci, a także elementów miłosnych i seksualnych.
Jako artysta i działacz społeczny uważał, że nawet poruszając poważne problemy, można się jednocześnie bawić. Do promocji takiego sposobu myślenia zaangażował prostotę środków wyrazu, łagodność form i żywe kolory. Odciął się w ten sposób od wyraźniej abstrakcyjnego i koncepcyjnego podejścia poprzedniego pokolenia twórców oraz ekspresjonizmu bardziej współczesnych mu malarzy.
Haring wierzył w wiarygodność ulicy, tworząc głównie w nurcie street artu. Wiele spośród swoich prac wykonał nielegalnie, używając kredy bądź farb, na stacjach metra i chodnikach, licząc się z ich krótką żywotnością. Za pomocą prostych figur komentował tematy polityczne, wyzysk i opresję, nadużywanie narkotyków, apartheid czy strach związany z zagrożeniami zimnej wojny. Ważne miejsce w jego twórczości zajmowała symbolika związana z epidemią AIDS, która wybuchła w latach 80.
Prace Haringa mają wyraźnie osobisty charakter. Artysta otwarcie przyznawał się do swojego homoseksualizmu, wspierając emancypację gejów i lesbijek, choć jego twórczość często przedstawia to środowisko jako świat pełen ciemnych namiętności i nadużyć.
W bardzo krótkim czasie dołączył do artystycznej socjety Nowego Jorku, zaprzyjaźniając się m.in. z Andym Warholem czy Grace Jones. Ta pierwsza znajomość znacznie ułatwiła mu zdobycie popularności, lecz przede wszystkim to sztuka, jaką tworzył, stała za jego sukcesem.
Twórczość Haringa na stałe wpisała się w świadomość ludzi wrażliwych. Niewielu współczesnych artystów ma w dorobku tak dużo dzieł trwale zakorzenionych w kulturze popularnej. Dziś jego styl pracy, znajdując powszechne uznanie i miejsce w galeriach oraz muzeach, inspiruje nowe pokolenia artystów.