Nie pasowała do epoki, w której przyszło jej żyć. Wywoływała skandale obyczajowe i przegrywała duże sumy na wyścigach konnych. Widziała więcej niż współcześni jej wynalazcy, których wyprzedzała pomysłowością. Poznajcie Adę Lovelace, pierwszą programistkę w historii.
W tamtych czasach nie było równouprawnienia. Ada Lovelace nie mogła więc należeć do Towarzystwa Królewskiego w Londynie, gdyż członkostwo w brytyjskiej akademii nauk było zarezerwowane dla mężczyzn. Dlatego zapisała tam męża, który brał udział w posiedzeniach oraz przepisywał artykuły z biblioteki towarzystwa i przynosił je żonie do domu.
Ada tak bardzo wyprzedziła swoją epokę, że dopiero blisko 150 lat po jej śmierci zaczęto na nowo odkrywać i w pełni zrozumiano jej dokonania. Na przełomie lat 70. i 80. XX w. Departament Obrony USA nazwał jej imieniem odrębny język programowania, który jest używany do dziś.
Córka „dzikiego człowieka”
Nie da się jednak snuć opowieści o Adzie, nie wspomniawszy o jej ojcu – słynnym lordzie Byronie (George’u Gordonie Byronie). Ona sama nigdy go nie poznała, ponieważ rodzice rozstali się, gdy miała pięć tygodni. Mimo to – w sposób paradoksalny – poeta wywarł olbrzymi wpływ na córkę. Ada wychowywała się we wsi Kirkby Mallory w hrabstwie Lancashire. Posiadłość Kirkby Hall, w której mieszkała z matką i jej rodzicami, dziś już nie istnieje. Młodziutką Adę edukowano tak, by za wszelką cenę nie poszła w ślady ojca. Literatura, sztuka i muzyka były w jej wypadku zakazane. Dziewczynka uczyła się biologii, geografii i historii, a przede wszystkim matematyki. Od najmłodszych lat miała znakomitych badaczy jako tutorów, co było dość nietypową ścieżką edukacyjną dla panienki z dobrego angielskiego domu na początku XIX w. Annabella, matka Ady, robiła wszystko, by córka stała się przeciwieństwem ojca i nie odziedziczyła jego „diabolicznego charakteru”. Ada ujrzała więc portret lorda dopiero w dniu swoich 20. urodzin.
Byron zmarł u szczytu sławy, w 1824 r., gdy jego córka miała osiem lat. Osłabiony chorobami i upuszczaniem krwi, które wówczas stanowiło doskonałe
