W Berlinie odbywa się premiera filmu Metropolis w reżyserii Fritza Langa. To dwuipółgodzinna opowieść science fiction. Gigantyczna produkcja epoki kina niemego.

Akcja rozgrywa się w wielkim mieście przyszłości. Na jego dnie, niczym w najniższym kręgu piekła, dudnią maszyny fabryk. Robotnicy maszerują do pracy jak zombi. Giną z wyczerpania na swych stanowiskach niczym ofiary składane pogańskiemu bóstwu. A życie po drugiej stronie, na szczytach metropolii, jest zgoła odmienne. Tam stoją bogate rezydencje klasy wyższej. Tam „złota młodzież” bawi się na stadionach, bryka z modelkami w rajskich ogrodach i przesyconych erotyką nocnych klubach. Ten stan rzeczy nie może trwać wiecznie. Nowocześni niewolnicy z katakumb metropolii mają dosyć. Szykują krwawy bunt. Słusznie sądząc, że może to się skończyć masakrą, robotników stara się odwieść od rebelii szlachetna, uduchowiona Maria. Dziewczynę przypadkowo poznaje – i zakochuje się w niej – Rotwang, syn miejscowego notabla. Stary bogacz, aby skompromitować Marię, a przy okazji rozprawić się z robotnikami, używa dzieła szalonego naukowca: androida imieniem Futura, który zostaje sobowtórem apostołki proletariatu. Kobieta robot celowo wywołuje bunt w fabrykach. Tragedii zapobiegają dopiero Maria (prawdziwa) oraz Rotwang. W myśl idei, że „mediatorem między rozumem (czyli biznesmenami) a rękami (robotnikami) musi być serce”. Futura zaś kończy w ogniu, w sposób godny terminatora. Kurtyna.