Człapiące bieguny

Czyż to nie interesujące: otóż niektóre bakterie mają zmysł mag­netyczny. Choć właściwie nie jest to zmysł, bo nie dostarcza maleńkiej istotce żadnych informacji do przetworzenia, tylko zupełnie mechanicznie ustawia ją równolegle do linii pola magnetycznego – czyli zazwyczaj w orientacji północ–południe (chyba że lokalnie występuje jakaś anomalia mag­netyczna lub grasuje uzbrojony w magnez naukowiec przeprowadzający badania). Działa to w ten sposób, że wzdłuż ciała żyjątka, mniej więcej środkiem, przebiega rdzeń złożony z kawałeczków związków żelaza.

Ten rdzeń nie kręci się wewnątrz bakterii, lecz kręci całą bakterią. Bakterie mag­netotaktyczne – bo tak się je nazywa – nie mają więc wewnętrznego magnesu, którego wskazania by odczytywały, ale same są igłą magnetyczną.

Co im to daje? Możemy się tylko domyś­lać. Zazwyczaj przyjmuje się, że żyjątka te około 2 mld lat temu zaczęły zbierać żelazo, by bronić się przed szkodliwym dla nich tlenem – żelazo świetnie go wiąże. Z czasem