Szamanizm syberyjski – służący badaczom za modelowy przykład wszelkich szamanizmów – charakteryzuje kilka łatwo rozpoznawalnych motywów: przede wszystkim ekstatyczna podróż w zaświaty, a także egzorcyzmowanie i leczenie, które odbywa się dzięki tej podróży. Przyczyną choroby może być bowiem porwanie duszy przez złe duchy. Jeśli szamanowi uda się ją zwrócić pacjentowi poprzez przebłaganie tych istot, człowiek zostaje uzdrowiony.

Mniej znanym wątkiem, a jednak również szeroko spotykanym wśród „ludów Północy”, jest rozkawałkowanie cielesne, a ściślej skeletonizacja, która odbywa się w ramach inicjacyjnej wizji, snu bądź ćwiczeń medytacyjnych. Szaman wyobraża sobie (albo widzi), jak jego skóra, mięśnie i organy wewnętrzne oddzielają się od kości. Operacji tej, na ogół bolesnej, mogą dokonywać duchy przodków, istoty mityczne albo sam szaman, tak by kontemplować swój szkielet, z którego następnie wyrasta nowe ciało – lepsze, już „szamańskie”.