Architektura – przekrój przez dekadę
i
Muzeum Narodowe Estonii w Tartu; zdjęcie: Tanel Kindsigo/Muzeum Narodowe Estonii
Przemyślenia

Architektura – przekrój przez dekadę

Polska i inne kraje postkomunistyczne
Zygmunt Borawski
Czyta się 12 minut

Ta lista jest odzwierciedleniem i podsumowaniem zmian, jakie zaszły w naszym regionie w ciągu ostatnich 10 lat. Najciekawsze realizacje architektoniczne wybrał i opisał Zygmunt Borawski

W książce L’architettura nel nuovo millennio (Architektura nowego milenium) wydanej w 2006 r. znany włoski historyk architektury Leonardo Benovolo napisał, że od 1989 r. sztuka budowania w Europie Wschodniej odbywała się metodą low-tech z ambicjami high-tech. Ostatnia dekada pokazała jednak, że jest to coraz rzadsze zjawisko. Od upadku reżimów komunistycznych minęło 30 lat, a nasz region dzięki sprzyjającej ekonomii, dofinansowaniom z Unii Europejskiej oraz swobodnemu przepływowi informacji i materiałów stał się terenem atrakcyjnych inwestycji budowlanych i śmiałych projektów architektonicznych realizowanych z coraz większą starannością. Pęknięcie żelaznej kurtyny otworzyło olbrzymią, transeuropejską autostradę: architekci i architektki z krajów postkomunistycznych praktykują i pracują w najlepszych znanych pracowniach, z kolei ci z tzw. Zachodu chętnie przystępują do naszych konkursów. Nie wspominając już o tym, że międzykrajowe i międzykulturowe kolektywy oraz zespoły to już codzienność.

Niniejsza lista jest podsumowaniem i odzwierciedleniem zmian dokonanych w ostatniej dekadzie. Zawiera ona wybór najciekawszych budynków zrealizowanych przez architektów zarówno lokalnych, jak i pochodzących z innych krajów Europy i świata. Znalazły się na niej obiekty małe i duże, budowane od zera i wskrzeszane do życia po latach zapomnienia. Ponieważ zaś architektura nie ogranicza się do stawiania ścian, do poniższego zestawienia włączyłem też parki i place. Ot, przekrój. I to bardzo subiektywny. Mało tu krzykliwych, imponujących brył. Skupiłem się przede wszystkim

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Czytaj również:

Architektoniczne  dowody zbrodni
Ziemia

Architektoniczne dowody zbrodni

Zygmunt Borawski

W 1996 r. brytyjski historyk David Irving, znany z upartych prób negowania nazistowskich zbrodni, wytoczył proces Deborah Lipstadt, autorce książki Denying the Holocaust. W książce tej Lipstadt zaliczyła Irvinga do grona apologetów Hitlera, którzy starają się nie tylko zmniejszyć skalę morderstw popełnionych w obozach koncentracyjnych, ale wręcz kwestionują istnienie komór gazowych, a tym samym także Holokaustu.

Irving uznał, że książka Lipstadt znieważa go i stawia w złym świetle, dlatego postanowił walczyć o swoje dobre imię w sądzie. W brytyjskim systemie prawnym to nie poszkodowany ma dowieść, że padł ofiarą pomówienia, lecz pozwany musi udowodnić, że nie znieważył powoda. Przed Deborah Lipstadt i jej obrońcami stało więc trudne zadanie. Na szczęście wpadli na pomysł, by powołać na świadka Roberta Jan van Pelta, holenderskiego historyka architektury.

Czytaj dalej