Pewnego razu szedłem przez Patriarsze Prudy.
Nagle ktoś niespodziewanie krzyknął do mnie:
– Hej, Annuszka!
Spłoszony i przestraszony upuściłem siatkę z zakupami: butla oleju słonecznikowego rozlała się na chodniku, a ja pobiegłem przed siebie.
Do tej pory wstyd mi za moje tchórzostwo.
W roku 1943 amerykański archeolog i antropolog, dr Indiana Jones z Princeton University, wpadł w posiadanie bogato zdobionego antycznego talizmanu. Odczytał zapisane na nim greckie imię Epifanesa.
Prędko skojarzył je z rytuałem sekty gnostyckiej karpokratian, która żywiła pewien ekscentryczny pogląd: ilość grzechów, jaka przypada na życie jednego człowieka, jest skończona. A skoro tak, rozumowano, im szybciej wykonamy wszystkie złe uczynki, tym prędzej dojdziemy do świętości. Sekta ta, jak można się domyślić, nie miała dobrej opinii. Oddawajmy się rozpuście, mogła brzmieć jej dewiza: któregoś dnia, po którejś z libacji, po którymś morderstwie, po którejś z orgii obudzimy się zbawieni.
