Oto znów patrzą na mnie z tym uśmiechem krzywem
Który znam aż za dobrze — salonowe pieski,
Czując słabość ofiary… Statek Ever Given
Blokuje Kanał Sueski.

Drwią „Przygasła mu wena?” wiedząc, że ni razu 
Nie biegłem wraz z ich stadem, jak posłuszna owca. 
Tak, przygasła… Wstrzymuje ją cięższe od głazu 
Cielsko kontenerowca.

Ale ducha nie tracę… Widziałem dziś mema
Jak malutka koparka — przy Ever Givenie 
Kopie — i choć jak Dawid, z Goliatem szans nie ma,
Pracuje niestrudzenie.

Informacja

Z ostatniej chwili! To druga z Twoich pięciu treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu. Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej!

Subskrybuj

Dzisiaj Zofia Bobrówna pisze mi na czacie,
„Czy dobrze się pan czuje? Martwię się o pana”.
Zawistnicy, na kres mój jeszcze poczekacie,
Więc chowajcie szampana!  

Ci wszyscy, co z mojego się cieszą upadku,
Mniej są warci od jednej życzliwej mi duszy…
Mała dzielna koparka przy ugrzęzłym statku
W końcu statek — poruszy!