Nie bajka
Oto książka, która czeka na wydawcę. Powstała z empatii, szacunku do przyrody, drzew i całego świata natury. Autorką tekstu, oprawy graficznej oraz ilustracji jest Grażyna Pasterska-Napadło, która we wstępie pisze: „Przez wiele lat ludzie nie mieli świadomości, że drzewa posiadają bogate życie wewnętrzne i są istotami inteligentnymi, społecznymi, o własnym systemie nerwowym, obronnym i własnej pamięci”. Ta nietuzinkowa książka jest opowieścią opartą na dialogu małego chłopca z drzewem. Podczas tej rozmowy dziecko odkrywa tajemnice życia drzew. Celem książki jest uzmysłowienie zarówno młodszym odbiorcom, jak i dorosłym, że świat przyrody w wielu aspektach przypomina nasze życie. Książka została dogłębnie przemyślana, zaprojektowana według zasady złotego podziału występującego również w przyrodzie. Jej podłużna forma to pień, obwoluta z czarno-białą grafiką imituje korę – okrywa ona pozbawioną napisów okładkę, tak jak kora „nagie” wnętrze drzewa. Wewnątrz książka jest bogato ilustrowana czarno-białymi rysunkami, często ukrytymi w alonżach (in. przedłużkach). Wszystkie ilustracje to prace wykonane najpierw ręcznie, na papierze, bez pomocy komputera. Artystka do stworzenia ilustracji użyła materiałów pochodzących z drzew, m.in. węgla wierzbowego, posiłkując się dodatkowo techniką frotażu z zastosowaniem ołówka, używając do tego znalezionej kory drzew, szyszek, gałęzi czy liści. Jak mówi, zależało jej, by drzewa stały się współautorami ilustracji.
Nie bajka leśna
Tekst – Grażyna Pasterska-Napadło
Projekt graficzny i ilustracje – Grażyna Pasterska-Napadło
Zbiory własne autorki
Wilkoniowe
Na łamach tej publikacji doszło do spotkania dwóch nietuzinkowych artystów. Oto Janusz Górski – grafik, projektant książek i profesor Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku – przeprowadza rozmowę z Józefem Wilkoniem, którego przedstawiać nikomu nie trzeba. Mowa o albumie monografii pt. Józef Wilkoń [szum drzew], z klasą zaprojektowanym przez Janusza Górskiego. Znajduje się w nim 200 prac artysty, część opublikowano po raz pierwszy. Na mnie wrażenie zrobiła surowa, kartonowa okładka albumu przedstawiająca charakterystyczny rysunek Wilkoniowego pawia. Ten „szybki szkic” uwieczniony na okładce Wilkoń zrobił na blacie stołu do tzw. prac warsztatowych, w jednej z pracowni Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Album jest drugą częścią trylogii przybliżającej twórczość mistrza polskiej ilustracji.
Józef Wilkoń [szum drzew].
Z Józefem Wilkoniem rozmawia Janusz Górski
Projekt graficzny – Janusz Górski
Wydawnictwo – Czysty Warsztat
Zajrzyj pod okładkę
„Bóg nie selekcjonuje bodźców – widzi, słyszy i czuje wszystko i wszystkich jednocześnie.
Tak, Bóg ma autyzm. Nie musi się z nikim kontaktować, sam w sobie jest doskonały”.
To fragment książki Kto ukradł jutro, czyli dlaczego nie jest jak z obrazka?. Publikacja ta na pierwszy rzut oka wygląda jak pojedynczy egzemplarz książki z przykuwającą uwagę czarno-białą, typograficzną okładką. Jednak w środku czeka niespodzianka. Pod wspólną obwolutą znajdują się dwie osobne książki, a w nich dwie opowieści, w których autorka, Olga Ptak, w bezpretensjonalny sposób opisuje różne światy matki i jej niepełnosprawnego dziecka, pięcioletniego Leona dotkniętego autyzmem. Skrzydełka okładek zostały scalone za pomocą papierowej opaski, co nawiązuje do więzi między tymi dwoma światami.
Opowieść matki to przekaz, jak mówi sama autorka, wściekłej na otaczającą rzeczywistość kobiety. Wkurzonej na brak zrozumienia, empatii, zmęczonej trudnym macierzyństwem. Druga część to historia, której narratorem jest chłopiec relacjonujący swój determinowany nadwrażliwością sensoryczną świat. Projekt graficzny oraz ilustracje powstały za sprawą Dominiki Czerniak-Chojnackiej, absolwentki projektowania graficznego na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, obecnie wykładowczyni oraz projektantki specjalizującej się w plakacie i ilustracji, wyróżnionej m.in. w międzynarodowym konkursie Bologna Ragazzi Award.
Kto ukradł jutro?
Tekst – Olga Ptak
Projekt graficzny i ilustracje – Dominika Czerniak-Chojnacka
Wydawnictwo – Albus
Czytaj również:
