Ludzie to jedyne żyjące istoty, które mają świadomość przemijalności życia. Musimy zaakceptować ten fakt z całkowitą bezbronnością. Jak uwzględnić ulotną naturę człowieka, w społeczeństwie nastawionym na indywidualność jednostki? Trzy lata temu postanowiłem poszukać odpowiedzi na to pytanie, tworząc prezentowaną serię fotografii.
Kiedy rozpoczynałem pracę nad projektem, u mojej babci zdiagnozowano demencję. Jeżeli osobowość znika całkowicie w momencie śmierci, to demencję możemy traktować jako moment zawieszenia, w którym dzień po dniu oddalamy się od samych siebie. Choroba babci stała się punktem wyjścia dla moich lęków.
Pierwotny projekt stopniowo przekształcał się i zaczął powstawać, dzięki naszemu wspólnemu wysiłkowi. Fotografia i czas spędzony razem pozwoliły nam zbliżyć się do siebie na nowo. Ostatni raz czułem tak silną więź z babcią będąc dzieckiem, kiedy próbowała odwrócić moją uwagę od nudnych podróży autobusem, opowiadając wymyślone historyjki. Teraz to ona jest jak dziecko, a ja zabieram ją w miejsca, w które zazwyczaj nie chadza się z babcią, poruszającą się powoli i cierpiącą na demencję. Nasze wspólne wycieczki miały na nią bardzo dobry wpływ i pozwoliły prawdopodobnie opóźnić niektóre z najbardziej dotkliwych objawów demencji.
Kiedy obserwuję, w jaki sposób dokonuje się w mojej babci psychiczna i fizyczna zmiana, staram się zaakceptować taki stan rzeczy. Zmierzam do doświadczenia istniejącego porządku świata, w którym niezbywalną rolę odgrywa przemijalność życia.
Nasza współpraca wywarła bardzo dobry wpływ na moją babcię, dzięki czemu również nasza relacja ewoluowała. Zacząłem więc nagrywać filmy, żeby pokazać ów osobisty aspekt projektu. Choć nie traktuję ich jako część serii, uważam, że warto się nimi podzielić.
Balázs Turós
Balázs Turós (ur. 1990 w Budapeszcie) – pierwszy raz trzymał w rękach aparat fotograficzny w wieku czternastu lat. Od tego momentu fotografia odgrywać zaczęła w jego życiu ważną rolę. Po ukończeniu studiów został przyjęty na Wydział Fotografii na Uniwersytecie Sztuki i Projektowania im. Moholy-Nagy. Po ukończeniu studiów licencjackich przeprowadził się do Anglii gdzie związał się z FotoNow – firmą działającą na rzecz społeczności w Plymouth, z którą współpracował przez kolejne dwa lata. Ten okres w dużej mierze ukształtował Balazsa – wyjechał do Anglii przede wszystkim uczyć się angielskiego, jednak podczas swojego pobytu cały czas i energię poświęcił fotografii. W rezultacie wrócił do domu z dziesięcioma mniejszymi projektami fotograficznymi, ale niezbyt dobrym angielskim. W ciągu następnych kilku lat jego fotografia utknęła w martwym punkcie. Kupił bilet w jedną stronę do Chin i podróżował przez sześć miesięcy, nie robiąc nawet jednego zdjęcia. Po powrocie do Budapesztu zapisał się na studia magisterskie z fotografii w MOME. Po uzyskaniu tytułu magistra otrzymał stypendium Józsefa Pécsi w 2018, 2019 i 2020 roku. Jego prace były wystawiane między innymi w Ludwig Museum, the Robert Capa Contemporary Photography Center oraz Węgierskiej Galerii Narodowej.
Fotografie Balázsa Turósa prezentowane są podczas 21. edycji Fotofestiwalu, którego tematem przewodnim jest WSPÓLNOTA. Tym razem w Łodzi w dniach 9–26 czerwca odbywa się trójfestiwal, zaproszono bowiem także dwa festiwale z Białorusi i Ukrainy – Miesiąc Fotografii w Mińsku oraz Odesa Photo Days z Odessy. Więcej informacji: www.fotofestiwal.com.
