mogę napisać kolejny wiersz o tym jak mi niedobrze
jak nie mogę znaleźć wytchnienia
podkreślić dwukrotnie że wytchnienia znaleźć
nie można i zawsze już niedobrze będzie

mogę napisać mogę powiedzieć a mogę nawet
wykrzyczeć
ale wiem już teraz i wiem bardzo mocno
że niczego nie zmieni mój wiersz
wystukiwany na szczurzej klawiaturze

mogę pisać bo ktoś poświęcił swój czas i mnie nauczył
już teraz nie jestem nawet wdzięczna
chcę i muszę jednak opisać to
czego nie widzę i widzieć nie mogę

a więc: wiecie że każdy mój gest otoczony jest cierpieniem?
nie moim nie o mnie w tym wierszu chodzi
nie tylko diamenty z sierra leone są krwawe
krwawe są moje i twoje codzienne zakupy spożywcze
krwawe są moje i twoje ubrania z przeceny
krwawe są moje i twoje ułożone na półkach książki

i krwawy jest mój i twój przejazd opóźnionym pociągiem
sam pociąg też jest krwawy i co do tego nikt nie ma
wątpliwości

teraz kiedy podejmuję próbę odmowy
odrzucam wszystko co skrzywdziło
krzywdzi
będzie krzywdzić
zostaję z niczym zupełnie z niczym
pusta jest winda którą jadę do mieszkania
i łóżko na którym leżę

Komentarz autorki:

Jest to wiersz o codziennym wyzysku i o tym, że nie ma sposobu, żeby od niego uciec. There is no ethical consumption under late capitalism.