Doznania

Pan Mięsień i Stawki

Natalia Malek
Czyta się 1 minutę

Rybie

Zachęcał mnie do agresji. Naładowany
własnymi snami, chciał, żebyśmy odpędzali szkodniki.

Napisał na kartce: jestem szarmanckim idiotą,
a ty masz pamięć jak wiewióra. Narysował powyżej głowy:

jestem poważnym kandydatem; ładnie pachną moje ręce i nogi.
Zachęcał do silniejszego splotu,

tak, wymuszał braterstwo.
Nie wierzył w wysiłek zwierząt, lecz szukał poprawności. – Nie trzeba się nią stale posługiwać.

Komentarz autorki:

Wiersz, dedykowany Robertowi Rybickiemu, to najstarszy utwór, który wszedł do Kordu. Jest to tekst, między innymi, o różnicy płciowej oraz o zderzeniu przeciwieństw: łagodności i agresji, poprawności i buntu, lojalności i braku stałych aliansów. Pan Mięsień jest kalką z angielskiego, pomnożoną przez polskie wyobrażenie o bezpieczeństwie. Stawki to oczywiście Wydział Psychologii, zlokalizowany na warszawskim Muranowie. Wysilającymi się zwierzętami, jak mi się w 2009 roku wydawało, jesteśmy wszyscy. 

Czytaj również:

Wyraki Wyraki
i
Sakurai Midori, Wyrak upiorny, domena publiczna via Wikipedia Commons; formatowanie AI
Doznania

Wyraki

Ludwik Filip Czech

Wyraki

Żyję już tyle lat
a nie wiedziałem
że istnieją wyraki
 
Małe nocne zwierzątka
z parą wielkich oczu
zamieszkujące dżunglę
 
Ich ojczyzną są Filipiny
Domem spróchniały pień drzewa
opleciony lianami
 
Wyraki wychodzą o zmierzchu
skaczą z gałęzi na gałąź
krople rosy przegryzają świerszczem
 
W Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku
są skatalogowane
ale zasłonięte ogonem tyranozaura
uchodzą uwadze
 
Mojej pewnie też by uszły
gdyby nie ich znacząca
dla świata nieważność

Czytaj dalej