Wyrazy są za małe, żeby objąć rzeczy.
Liść się nie mieści w „liściu”, a w „mieczyku” – mieczyk.
Piszę „lok”, ale słowo nie umie powielić
tego kształtu i blasku, i gęstej kipieli.
To jednak, co pomiędzy słowami, jest wielkie,
obejmie galaktykę i potu kropelkę,
ciebie, mnie i to wszystko, co pomiędzy nami:
przerwy mówią najwięcej. Pisze się spacjami.
Komentarz autora:
Historycy literatury długo
Wyraki
Żyję już tyle lat
a nie wiedziałem
że istnieją wyraki
Małe nocne zwierzątka
z parą wielkich oczu
zamieszkujące dżunglę
Ich ojczyzną są Filipiny
Domem spróchniały pień drzewa
opleciony lianami
Wyraki wychodzą o zmierzchu
skaczą z gałęzi na gałąź
krople rosy przegryzają świerszczem
W Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku
są skatalogowane
ale zasłonięte ogonem tyranozaura
uchodzą uwadze
Mojej pewnie też by uszły
gdyby nie ich znacząca
dla świata nieważność
