Stworzenie dziecięcego bohatera, wiarygodnego dla czytelnika, to dla pisarza zadanie trudne. Stworzenie całego świata wokół i wewnątrz tego bohatera, który będzie światem wiarygodnym, jest zadaniem niemal karkołomnym. 

Narratorem książki Filipa Zawady Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek jest właśnie dorastający chłopiec (osobny temat, na który nie ma tu miejsca, to upodobanie autora do przyrody, bo w samych tytułach jego książek pojawiały się już m.in. psy, sowy, rzeka, słońce i kwiaty). Franciszek, tak ma na imię, to wychowanek sierocińca prowadzonego przez siostry w małej miejscowości na Dolnym Śląsku. To chłopak rezolutny, najbardziej kocha kota znajdę o imieniu Szatan, religię rozumie po swojemu, czasem ukradnie lizaki, które potajemnie zjada wieczorem pod kocem, a jego głównym zajęciem jest dziwienie się światem dorosłych i zadawanie niewygodnych pytań.