Rzecz wydarzyła się naprawdę, nad jeziorem Ż., opodal miejscowości K. (gmina K.) oraz w sali sądowej wydziału karnego w W. Wersja przedstawiona poniżej może w niektórych detalach odbiegać od oficjalnego stenogramu. Imiona zostały zmienione – zaczerpnięto je z innych „Snów” (choć o podobnej wymowie).

Dramatis personae:

DUDA – młodzieniec

PIGWA – ojciec Dudy

ZDECHLAK i RYJEK – strażnicy rybaccy

SĘDZIA – stary król sali sądowej

OSKARŻYCIEL – jedynie posiłkowy!

GOPLANA – pani jeziora

TŁUK – skrzat, sługa Goplany

ZŁOTA RYBKA – we własnej osobie

Scena 1

Sala sądowa. Rekwizyty minimalne, białe prześcieradła imitują ściany. Ponury SĘDZIA siedzi na zdobionym tronie. Obok, nieco z tyłu stoi OSKARŻYCIEL.

SĘDZIA: Co tam dalej na wokandzie?

OSKARŻYCIEL: Moja sprawa, Wysoki Sądzie. No, nie tyle moja, ile strażników rybackich, którzy przyłapali sprawcę na gorącym uczynku. Ja jedynie pomagam, bo gospodarstwo jest moje.

SĘDZIA: Jakie gospodarstwo?

OSKARŻ