Nowy numer „Przekroju” już dostępny!
Kup tutaj
Usłyszeć radioaktywność – rozmowa z Hildur Guðnadóttir Usłyszeć radioaktywność – rozmowa z Hildur Guðnadóttir
i
źródło: mat. prasowe
Przemyślenia

Usłyszeć radioaktywność – rozmowa z Hildur Guðnadóttir

Jan Błaszczak
Czyta się 7 minut
Jan Błaszczak:
Rocznik 1987. Na co dzień pracownik działu programowego Ursynowskiego Centrum Kultury „Alternatywy”. Autor książki „The Dom. Nowojorska bohema na polskim Lower East Side”, która ukazała się w 2018 r. w serii amerykańskiej Wydawnictwa Czarne. Publikował również na łamach m.in. „Polityki”, „Machiny”, „Wprost” i „Gazety Magnetofonowej”, a jako reporter współpracował z Programem II Polskiego Radia.

Jan Błaszczak: Czy pamiętasz wybuch reaktora w Czarnobylu?

Hildur Guðnadóttir: Bardzo mgliście. Mieszkałam wtedy z rodzicami w Amsterdamie i oczywiście nie rozumiałam tego, co się stało, ale pamiętam, że wokół wiele się o tym mówiło. Muszę przyznać, że o wielu kwestiach związanych z tą katastrofą dowiedziałam się dopiero, pracując przy serialu. Pomijając wszystko inne, komponowanie ścieżki dźwiękowej do Czarnobyla było zajmującą lekcją.

Ten proces miał też wymiar praktyczny, kiedy wybrałaś się na Litwę do zamkniętej Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej. Punktem wyjścia dla twojej ścieżki dźwiękowej są bowiem zrealizowane tam nagrania. Skąd pomysł, aby to właśnie na nich oprzeć cały soundtrack?

Czarnobyl bazuje na wydarzeniach, które są nie tylko prawdziwe, ale też miały ogromny wpływ na życie wielu żyjących wciąż osób. Całej ekipie bardzo więc zależało, aby ten serial był jak najbardziej wiarygodny. Stąd mój pomysł, aby punktem wyjścia dla skomponowanej przeze mnie muzyki były dźwięki, które pochodzą z elektrowni. Chciałam uchwycić brzmienie radioaktywności – to, jak ona oddziałuje

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj
Jan Błaszczak:
Rocznik 1987. Na co dzień pracownik działu programowego Ursynowskiego Centrum Kultury „Alternatywy”. Autor książki „The Dom. Nowojorska bohema na polskim Lower East Side”, która ukazała się w 2018 r. w serii amerykańskiej Wydawnictwa Czarne. Publikował również na łamach m.in. „Polityki”, „Machiny”, „Wprost” i „Gazety Magnetofonowej”, a jako reporter współpracował z Programem II Polskiego Radia.
Data publikacji: 11.10.2019

Czytaj również:

Elektrownia w Czarnobylu: coś więcej niż arka
Świat + Ludzie
Wiedza i niewiedza

Elektrownia w Czarnobylu: coś więcej niż arka

Jest wysoka na 108 metrów, szeroka na 273 metry, długa na 162 metry. Waży 37 000 ton i kosztowała 1,5 mld euro – czyli tyle, ile trzy Stadiony Narodowe w Warszawie. Mowa o sarkofagu, który wreszcie, po latach starań i prac, przykrył feralny reaktor numer cztery w elektrowni w Czarnobylu.
Zygmunt Borawski
Wciąż śni mi się Osebol
Sztuka + Opowieści
Przemyślenia

Wciąż śni mi się Osebol

Z Marit Kaplą, pisarką i autorką głośnego także w Polsce „Osebolu”, rozmawiamy o tym, jak opowiedzieć wieś na nowo – szczerze, poruszająco i z szacunkiem dla jej mieszkańców.
Paweł Jasnowski
Między rewolucjami
Sztuka + Opowieści
Opowieści

Między rewolucjami

Jeden z najgłośniejszych filmów 2. edycji Eurazja Film Festival to historia dwóch identycznych niemal dziewczyn, z których jedna walczy o swoje prawa w Iranie, a druga w Rumunii. „Między rewolucjami” jest też opowieścią o cudownych związkach między ludźmi.
Mateusz Demski
Eurazja to tajemnica
Sztuka + Opowieści
Opowieści

Eurazja to tajemnica

Od Bukaresztu przez Teheran do Ułan Bator – wybieramy najciekawsze filmy z programu 2. edycji Eurazja Film Festival.
Mateusz Demski

Czytaj również:

Zatruty raj Zatruty raj
i
zdjęcie: Jakub Krzywiecki
Ziemia

Zatruty raj

Jakub Krzywiecki
Jakub Krzywiecki:
Jest dziennikarzem, zajmuje się przede wszystkim polityką i tematami społecznymi. Jako korespondent Interii relacjonował funkcjonowanie Kijowa w czasie wojny, opisywał prace Parlamentu Europejskiego z Brukseli i Strasburga, ścigał burze w amerykańskiej alei tornad. Interesuje się przeszłością, bo bez niej nie można zrozumieć teraźniejszości i przyszłości. Dlatego napisał książkę o Czarnobylu.

Wyobraźcie sobie ogromny teren pełen rzadkich roślin i dzikich zwierząt. Spokojny i pilnie strzeżony rezerwat o powierzchni zbliżonej do księstwa Luksemburga. Krainę czystych rzek porośniętą młodymi drzewami i krzewami. Brzmi zachęcająco? Ten rajski ogród jest prawdziwy i można go znaleźć jakieś 800 km na wschód od Warszawy, na terenie ukraińskiego obwodu, który dziś już formalnie nie istnieje. Zapraszam w podróż do Czarnobyla.

Zawsze, kiedy opowiadam o tym miejscu, pierwsze pytanie dotyczy promieniowania. Trudno się dziwić, przede wszystkim z tego jest znane. W Czarnobylu jest niebezpiecznie, ale tylko w niektórych miejscach, gdzie poziom promieniowania przekracza dopuszczalne wartości. Poważna, niewidzialna siła śmiertelnie niebezpiecznych izotopów czai się w wodzie, roślinach i ziemi. Pozornie czyste rzeki są zatrute, gdyż często na ich dnach zalega muł, który zawiera niebezpieczne cząsteczki. W silnie napromieniowanych miejscach drzewa rosną powyginane. Jednak aby w Czarnobylu narazić swoje zdrowie, trzeba poruszać się po nim w skrajnie nierozważny sposób.

Czytaj dalej