Wróbla! Królestwo za wróbla! Ryszard III
***
Dajcie mi tresowanego wróbla, a zdejmę z drzewa ten kawałek słoniny. Archimedes
***
Wróbel jest wróblem, jest wróblem, jest wróblem, ćwir… Gertruda Stein
***
W mżawce Absolutu wszystkie wróble są szare. G.W.F. Hegel
***
Wróblem narodów byłaś i papugą. Juliusz Słowacki
***
Polska – naród kondor, tylko ludzie wróble. Józef Piłsudski
***
Wolę żywe wróble od mitycznych orłów. Wisława Szymborska
***
I tak się właśnie kończy świat Nie hukiem, ale ćwierkaniem. T.S. Eliot
***
Ale wróble wiedziały. W dziobach szeroko otwartych Była czujna gotowość na to, czym świat – pożywieniem, Ziarnem żyta chrupiącym, słodkim nasionkiem rzodkiewki, Przed deszczem kwietnia kąpiel obiecującym w kałuży. Rainer Maria Rilke
***
Pan Cogito znudził się bajkowym ptactwem roztargniony przerzuca stronice z Feniksem Żar-Ptakiem gryfem czarodziejskim łabędziem uważa, że w baśniach powinien je zastąpić wróbel barwom rozbuchanym i ostrym przeciwstawiłby zdrową pokorę i jakże dziś potrzebną zapobiegliwość o ileż bardziej pasuje do popękanych chodników i szybkiego posiłku w barze mlecznym Zbigniew Herbert
***
wróbel dziobie pustkę kiedyś dziobał tłuste ziarno teraz mamy kryzys i nawet wróble oszczędzają wiedzą że pustki jest dużo więc dziobią z ćwierkaniem które brzmi znacznie mniej wesoło niż kiedyś Tadeusz Różewicz
***
Wróblu szary a miły! Ty litewskie miedze Wdzięcznym gwarem wypełniasz. Spójrz! Pod drzewem siedzę I gdy ćwierkasz cieniutko, ziarna gnany głodem, Na ćwir ten – uśmiech przez twarz przemknie mimochodem. Adam Mickiewicz
