Te, co skaczą i fruwają po baśniach, mitach, legendach, podaniach, eposach oraz świętych księgach.

Jeśli będziemy rozpatrywać umiejętność latania w kategoriach symbolicznych, trzeba zwrócić uwagę na to, że kojarzy się ona z umiejętnością transcendencji, wyrwania z ograniczeń codziennego życia, z wolnością absolutną, zwycięstwem. Te spostrzeżenia potwierdzają sny o lataniu, którym często towarzyszy tak wielka ekscytacja, że się budzimy. W przypuszczalnie najstarszych znanych formach doświadczenia religijnego, czyli w szamanizmie, szaman w czasie transu odlatuje do innych krain, doświadczając ekstazy, lecząc czy nawiązując kontakt z bóstwami. Czasem w tym celu nakłada na siebie szaty z piór. W Rygwedzie, najstarszej z Wed, świętych ksiąg hinduizmu, pojawia się zdanie: „Ten, kto wie, posiada skrzydła”. Oznaką, że taoistyczni mędrcy osiągają nieśmiertelność, były wyrastające im pióra. Wielu bogów przedstawiano z piórami lub wyobrażano sobie jako ptaki (Ozyrys, Horus, Maat, Zeus). Zdolność do unoszenia się w powietrzu odkrywana w świecie zwierzęcym najwidoczniej zawsze fascynowała ludzki umysł. W różnych kulturach ptaki uznawano za symbole duszy (starożytni Egipcjanie, Słowianie). Ptaki uchodziły również za pośredników w kontaktach z bogami, wróżono z ich zachowania (ornitomancja). Podczas chrztu Jezusa Duch Święty przyjął wygląd gołębia. I tak dalej.

Obok zwykłej zoologii istnieje jednak zoologia fantastyczna, nieskończenie bogata; zdaje się, że nie ma społeczeństw,