Zachodni mistrz jogi o podobieństwach w naukach Jezusa i tradycji jogi.

W wieku 12 lat, pośród stu tysięcy innych słuchaczy, uczestniczyłem w spotkaniu z Billym Grahamem w Los Angeles. Ogromne wrażenie wywarła na mnie panująca tam atmosfera, a gdy Billy Graham powiedział, byśmy podeszli do sceny i oddali nasze życie Jezusowi, odpowiedziałem na wezwanie. Przyjąłem Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Od tej pory niczego bardziej nie pragnąłem, niż zostać kaznodzieją i wyjechać na misję do Afryki.

Mając lat 15, brałem udział w „Human Encounter Session” w ośrodku Y.M.C.A., mieszczącym się tuż obok luterańskiego kościoła w Westches­ter. Przez dwa dni siedzieliśmy z moimi mniej więcej sześćdziesięcioma kolegami ze szkoły średniej w kręgu i opowiadaliśmy sobie o naszych troskach i lękach związanych z życiem. Rozmawialiśmy ze sobą i słuchaliśmy się nawzajem przez wiele godzin. Doradca z Y.M.C.A. z taktem moderował dyskusje, dając każdemu okazję do podzielenia się swoimi poglądami i wątpliwościami. Pod koniec drugiego dnia rozmowy powoli ucichły. Nikt nie miał już nic do powiedzenia. Wydawało się, że wspólnie dotarliśmy do kresu słów. I właśnie wtedy, zupełnie niespodziewanie, przeżyłem swoje pierwsze doświadczenie duchowe – osiągnąłem stan pełnej spokoju ekstazy. Uświadomiłem sobie, że jest tylko jeden Byt, który żarliwie przemawia ustami nas wszystkich, prowadząc nas ku urzeczywistnieniu naszej prawdziwej tożsamości, leżącej poza nazwą i formą. Byt ten przenikał wszystko i wszystko obejmował swoją łagodną miłością. Przeżycie to całkiem mną zawładnęło i jeszcze przez wiele dni trwałem w stanie odmienionej świadomości, czując jedność ze wszystkim. Było to prawdziwsze niż wszystko, czego doświadczyłem do tej pory. Stopniowo jednak stan ten przeminął, pozostawiając we mnie głęboką tęsknotę.

W latach, które nastąpiły, zgłębiałem różne dyscypliny medytacyjne i religie Wschodu. Zaspokojenie odnalazłem dopiero w tradycji jogi, nie porzucając jednak pierwotnej nauki Jezusa. W jodze odnalazłem wiele podobieństw do nauczania Jezusa, przekazywanego w przypowieściach, upomnieniach i kazaniach.

Przypowieści i sentencje Jezusa skupiają się wokół następujących zagadnień: natura ludzka i jej korygowanie, Królestwo Niebieskie, wstąpienie do Królestwa Niebieskiego, czystość, zatroskanie i bycie obecnym, cele i dążenia, wskazywanie ścieżki innym, bezwarunkowa miłość Boża, przebaczenie grzechów i karmiczne konsekwencje naszych czynów. Wiele moich przemyśleń na powyższe tematy zostało wzbogaconych analogiami, jakie dostrzegłem w naukach siddhów – mistrzów jogi współczesnych Jezusowi – a także w Ewangelii Tomasza, tekście odnalezionym na pustyni Synaj w 1945 r.

Natura ludzka i jej ­korygowanie

„Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48, podobnie Łk 6,36). „Siddha”, termin stosowany na okreś­lenie świętego tradycji jogi, dosłownie oznacza „tego, który osiągnął doskonałość”. Jezus wzywał swoich uczniów, by się ulepszali, by przekraczali słabości natury ludzkiej i odkrywali w sobie boskość. Jezus, tak jak najgorliwsi adepci jogi, uczynił ze swojego życia „jogę”. Przekroczył wszystkie ograniczenia natury ludzkiej, by odkryć swoją prawdziwą istotę, a swoich słuchaczy wzywał do uczynienia tego samego.

Jezus chciał, byśmy działali na przekór naszej naturze. Powiedział: „A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie” (Mt 5,39–42, podobnie Łk 6,29). I dalej: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół” (Mt 5,44, podobnie Łk 6,27–28).

Zalecenia