Czy kąpieli nie powinno nazywać się ablucjami – podnosi jedna z pań – czy nie jest to jednak czynność zbyt niemoralna? I czy wobec tego coś by zmieniło kupienie zegara toaletowego Symfonja z lustrem i muzyką, który gra walce, polki, opery, a przede wszystkim pieśni narodowe? Od takich dylematów rozpoczynały Polki swoją przygodę z higieną i urodą w XX wieku. 

Doroczną wieczornicę kosmetyczną w kwietniu 1938 r. zakończyło uroczyste odczytanie wiersza kosmetycznego. Nim jednak do tego doszło, salą poruszył pokaz makijażu na sztalugach wykonany przez pannę Zoję z salonu leczniczego „Gracja”. Zasadnicze cechy upiększania retuszem, o których winna pamiętać każda kosmetyczka, tak rozemocjonowały starszą panią z publiczności, że wstała i natychmiast zażądała poddania jej podobnym cudotwórczym zabiegom. Wzięto ją więc do zaimprowizowanego instytutu i po 15 minutach pani przeglądała się w lusterku, oniemiała własną metamorfozą. Wobec tego nadarzyła się gościom okazja do wypróbowania dopiero co opanowanej gimnastyki oddechowej. Estetyka ruchowa i harmonia oddechu pomagają przecież w powstrzymaniu emocji.

Zgromadzone na spotkaniu klubowym kosmetyczki bawiły się świetnie, rywalizacji pomiędzy salonami urody w stolicy podobno nie ma. Zresztą gdyby wierzyć reklamom, rosnącego zapotrzebowania na usługi pielęgnacyjne nie zaspokaja nawet otwieranie kilku salonów na jednej ulicy. Doświadczone higienistki ledwo nadążają w prowadzeniu kursów dla uczennic. Szkolić chcą się też gospodynie domowe. To te, które na bieżąco czytają w prasie kobiecej, że najważniejszą cechą uświadomionej pani domu, jest bycie piękną.

Panna Coco schodzi z jachtu

Co jednak wywołało tę przedwojenną sławę kosmetyki, można śmiało zapytać, a przede wszystkim dlaczego dopiero teraz skoro krucjata higieniczna ogłaszana była w mediach dla pań już od 1918 r.? Katastrofa propagandy prasy, pomyślą niektórzy, porażka higienistów i dziennikarzy, piewców kąpieli ówczesnych, ale gdzie tam, to też nie to. Czasopisma kobiece wylęgają się jak grzyby po deszczu, blisko 200 różnych tytułów na całą Polskę rejestrują izby wydawców i co tylko się wydrukuje, idzie na pniu bez większych zwrotów. Producentów kosmetyków jest jeszcze więcej, bo 250; nie narzekają na sprzedaż zwłaszcza makijażu i kremów do twarzy. W końcu reszta ciała zasadniczo jest okryta. Czasopisma są dla nich oazą reklam, często wykwintnych i drogich. Żadna reklama jednak