Wierszyki wychowawcze straszące śmiercią za złe zachowanie przy stole (z XIX-wiecznego zbioru Dyscyplina i karność z profesorem Wirbackim)

Kto przy stole się wierci,
Nie uniknie śmierci.

*

Kto przy obiedzie zamiast zjadać, śpiewa,
Dostanie trumnę z dębowego drzewa.

Informacja

Z ostatniej chwili! To trzecia z Twoich pięciu treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu. Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej!

Subskrybuj

*

Kto jedzeniem się bawi,
Tego robak strawi.

*

Kto siorbie albo mlaszcze,
Tego śmierć kosą pogłaszcze.

*

Kto przy stole grymasi,
Temu śmierć lampę zgasi.

*

Kto przy stole się wadzi,
Tego śmierć usadzi.

*

Kto nie chce jeść bobu,
Ten zmierza do grobu.

*

Kto nie chce jeść grochu,
Umiera po trochu.

*

Kto nie chce jeść pora,
Temu umrzeć pora.

*

Kto przy stole jest sobek,
Tego czeka nagrobek.

*

Kto zupy nie dojada,
Ten umrze, trudna rada.

*

Kto w lewej ręce nóż trzyma, a w prawej widelec,
Ten będzie wkrótce martwy jako ten wisielec.

*

Kto lepi kulki z chleba,
Temu umrzeć trzeba.

*

Kto nie mówi „dziękuję”,
śmierci oddech poczuje.

*

Kto nie mówi „poproszę”,
wskakuje na trupie nosze.

*

Kto nie mówi „smacznego”,
śmierć duszę zmrozi jego.

*

Kto mówi: „Nie chcę, nie czuję głodu”,
odejdzie od stołu nogami do przodu.

*

Komu nie smakuje,
umrze albo się rozchoruje.