Rozwiązanie zagadki odnajdziesz pod obrazkiem.
Nighthawks, amerykański klasyk Edwarda Hoppera.
Niedługo po swoim ślubie w 1924 roku Hopper i jego żona Josephine zaczęli wspólnie prowadzić szkicownik, w którym kreślili pomysły na kolejne obrazy artysty. Josephine zazwyczaj do każdego z nich robiła obszerne notatki. Na stronach poświęconych Nocnym markom (Nighthawks) 21 stycznia 1942 roku zanotowała:
„Noc, rozświetlone wnętrze taniej knajpki. Jaśniejące elementy: kontuar baru z wiśniowego drewna i szczyty okalających go stołków; światło odbijające się w metalowych zbiornikach z tyłu; jasna smuga na zielonych kafelkach w kolorze jadeitu, w ¾ wysokości płótna, u podstawy szyby okna z zaokrąglonym narożnikiem. Jasne ściany, drzwi w kolorze ochry po prawej stronie kuchni. Ładny blondyn ubrany na biało(płaszcz, czapeczka), stojący za barem. Dziewczyna o brązowych włosach, w czerwonej bluzce, jedząca kanapkę. Mężczyzna – nocny marek w ciemnym garniturze, stalowoszarym kapeluszu z czarną obwódką, czystej błękitnej koszuli trzymający papierosa. Inna, ciemna, niepokojąca postać siedząca tyłem po lewej stronie. Ciemniejące domy z czerwonej cegły naprzeciw. Napis wzdłuż zwieńczenia restauracji: cygara Phillies 5 centów. Rysunek cygara. Na zewnątrz sklepu ciemność i zieleń. Mały wyjątek: fragment jasnego sufitu wewnątrz sklepu, w górnej krawędzi okna, w kontraście do ciemności na zewnątrz”.
Nighthawks to ujęcie modelowego pejzażu amerykańskiej metropolii lat 40. ubiegłego wieku. Nastrój namalowanej sceny doskonale wyraża poczucie alienacji i osamotnienia typowe dla okresu wojny. Obraz wywołuje wrażenie niepokoju. Miasto jest ciemne i wyludnione, bar, w którym przebywają postacie, odcięty od niego. Możemy zajrzeć do środka przez wielkie okno, ale nie dowiemy się, co robią goście. O czym rozmawia para? Czy przyszli razem, a może spotkali się dopiero na miejscu? Dlaczego drugi z mężczyzn siedzi sam, co robi tam o tej porze? Czemu w oknach domu nie ma żadnych oznak życia? Nie wiemy właściwie nic, nie ma tu żadnej narracji.
Obraz powstał w 1942 roku, w samym środku drugiej wojny światowej, gdy Ameryka przeżywała okres strachu i niepewności. Wielu ludzi wyjechało na wojnę i miasta wydawały się wyludnione. Sama scena zawiera w sobie tematy ważne w całej twórczości Hoppera – samotność i wyobcowanie w przestrzeni wielkiego, nowoczesnego miasta.
Pomimo że obraz wydaje się właściwie pusty, Hopper tak dobrał jego elementy, by pozostawić w nas wrażenie konkretnego przeżycia, czasu i miejsca z naszego osobistego doświadczenia. Widzimy wystarczająco dużo, by poczuć, że tam byliśmy, chociaż to mogłoby być właściwie gdziekolwiek.
Czytaj również:
