Nie, nie czytajcie tego.
Życie jest piękne. Moda jest piękna. Słonko jest piękne. Możemy się umówić, że przy tym zostajemy. Ale ja siedziałam w modzie całe życie i jeżdżąc między brudnym magazynem a śmierdzącą fabryką, miałam czas, żeby pewne rzeczy przemyśleć.
Wiadomo, że moda jest
Właściwie cóż jest w niej tak bardzo interesującego? Raz – krótko, raz – długo, raz – ciasno, raz – luźno, raz – jasno, raz – ciemno itd. Nie, nie. Zupełnie nie o to mi chodzi. To jest krawieczyzna.
Ciekawe też – dlaczego akurat tak, a nie inaczej? Pozornie nawet, zauważcie, jest odwrotnie, niż chciałby duch epoki – prawicowy, religijnie wzmożony. Powinno być skromnie: pod szyję i za kolano. A tu patrzcie, w jednym sezonie dekolt taki, że prawie biust wyskakuje, w następnym nogi widać aż do wesołego początku. Bielizna wyjechała na wierzch, szorty to właściwie majtki, a stanika się nie ukrywa. Co tu jeszcze można zdjąć?
