Czas archaiczny i wieczny Czas archaiczny i wieczny
i
Włochy, Sycylia, San Vito Lo Capo; zdjęcie: Mietek Ł. / Wikimedia Commons (CC BY-SA 3.0 DEED)
Ziemia

Czas archaiczny i wieczny

Jarosław Mikołajewski
Czyta się 5 minut

Jesteśmy z dziennikarzem Pawłem Smoleńskim na Sycylii, u przyjaciółki, która prowadzi hotel. Za oknem – morze. Zatoka otwiera ramiona w kierunku Grecji. Widmo dalekiego okrętu, bliskie punkciki kajaków i kutrów.

– To tutaj – mówi Caterina ­­­– w VIII w.­­ przed Chrystusem dopłynęli pierwsi Grecy.

Stajemy z Pawłem plecami do wody, żeby zobaczyć, co widzieli przybysze: dymiący wulkan, dromadery wzgórz w marszu do wodopojów…

Informacja o Grekach, jak wiele innych, mogłaby pozostać martwym punktem turystycznego folderu, lecz jakoś nim nie jest. Nie dlatego,

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Czytaj również:

Przyjaciele Przyjaciele
i
„Ulica Dominikańska w Wilnie”, XIX w., Zygmunt Vogel/ Wikimedia Commons (domena publiczna)
Przemyślenia

Przyjaciele

O wieloletniej rozmowie Czesława Miłosza i Tomasza Venclovy
Jerzy Illg

Działali na rzecz zbliżenia polsko-litewskiego, tęsknili za utraconym „miastem bez imienia”, wspólnie gardzili każdym przejawem totalitaryzmu. Przestrzenią spotkania Miłosza i Venclovy był język, a wartością nadrzędną – wewnętrzna wolność i wzajemny szacunek.

Gdy kreśli się obraz przyjaźni i relacji literackich łączących Czesława Miłosza z Tomasem Ven­clovą, nie sposób pominąć ich wspólnego przyjaciela, Josifa Brodskiego. Jako najwybitniejsi żyjący poeci swoich narodów tworzyli niezwykły polsko-litewsko-rosyjski triumwirat. Pozostawali wierni tym samym wartościom, podobnie pojmowali zadania poezji, dedykowali sobie i tłumaczyli wzajemnie swoje wiersze, nierzadko podejmowali wspólne działania literackie i obywatelskie. Ich nazwiska często wymienia się jednym tchem – także wówczas, gdy mowa o tym, że poeta litewski powinien dołączyć do dwóch swoich przyjaciół jako laureat Nagrody Nobla (w czym zresztą próbowali mu pomóc, zgłaszając jego kandydaturę do Akademii Szwedzkiej).

Czytaj dalej