Prace z serii Czesanie traw stanowią dokumentację prostych działań performatywnych wśród kęp traw.
Uczesane grzebieniem lub gładzone dłońmi rośliny przypominają głowy humanoidalnych istot z obfitymi czuprynami. Stawiają jednak opór, ich „włosy” sterczą niesfornie, źdźbła łamią się od dotyku. Z jednej strony działanie to odnosi nas do relacji troski, która powinna charakteryzować nasze związki z innymi istotami, z drugiej wskazuje na „gatunkową segregację”. Tylko niektóre formy życia wiodą wygodny żywot w naszym towarzystwie, otaczane są opieką, zawsze na naszych warunkach. Drugą część prezentowanych zdjęć stanowią fotografie z serii Suszone rośliny. Posługując się żargonem amerykańskiej sztuki neoawangardowej XX wieku, fotografie te można opisać jako dokumentację „przesunięcia” (displacement) czegoś co „naturalne” z „miejsca” (site) do „nie-miejsca” (non-site) i z powrotem. Na zdjęciu znajdują się rośliny – lepiężniki i marchew polna, które trafiły do pracowni artysty, zostały spłaszczone i wysuszone pod gazetami i kartonami, a następnie „zwrócone” naturze. Tekst: Sebastian Cichocki
Krzysztof Maniak (ur. 1990 w Tuchowie) Artysta wizualny. W 2015 roku ukończył Wydział Intermediów ASP w Krakowie (dyplom w pracowni dr. hab. Bogdana Achimescu), w 2018 roku uzyskał tytuł doktora sztuki na Wydziale Malarstwa tej samej uczelni (promotor prof. Grzegorz Sztwiertnia). Laureat stypendiów i zwycięzca konkursów artystycznych m.in. Talentów Trójki 2013, 14. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii oraz Grand Prix V Salonu wiosennego organizowanego przez BWA w Tarnowie. Swoje prace pokazywał na licznych wystawach zbiorowych, m.in. Co widać. Polska sztuka dzisiaj, Wiek półcienia. Sztuka w czasach planetarnej zmiany w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Into the Country w galerii SALT Ulus w Ankarze, Mocne stąpanie po ziemi w BWA w Katowicach i w BWA w Tarnowie, Polski Las w Galerii Biała w Lublinie czy Natura w sztuce w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, a także wystawach indywidulnych, m.in. Zatrzymane w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku, Przypomina mi się śnieg w Galerii BWA Warszawa czy Wybrane filmy, fotografie, spacery i obiekty Krzysztofa Maniaka z lat 2016-2019 w BWA Tarnów i Galerii Bielskiej BWA w Bielsku Białej.
Sebastian Cichocki (ur. 1975 w Gliwicach) Jest głównym kuratorem Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Był autorem i współautorem wystaw, m.in. w Pawilonie Polonia na 52. i 54. Biennale Sztuki w Wenecji (w 2007 roku z Moniką Sosnowską, w 2011 z Yael Bartaną), Tęcza w ciemności. O radościach i mękach wiary w SALT w Stambule i Malmö Konstmuseum, Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej, Zofia Rydet. Zapis 1978-1990, Wiek półcienia. Sztuka w czasach planetarnej zmiany w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz siedmiu edycji Parku Rzeźby na Bródnie, w tym Weneckiego Biennale na Bródnie. Autor tekstów i książek-wystaw, propagator sztuki w skali 1:1, zajmuje się refleksją środowiskową i praktykami (post)artystycznymi w czasach kryzysu klimatycznego.
