Współczesne wojny o wodę toczą się też na naukowym polu. Podczas gdy laboratoryjne eksperymenty odsłaniają przed nami nowe, fascynujące właściwości tego związku tlenu i wodoru, klasyczna nauka wciąż nie jest w stanie ich wyjaśnić.

Badania wody to jedna z najbardziej obiecujących dziedzin nauki XXI w., a nowe odkrycia z laboratoriów zmieniają obraz świata i mogą mieć realny wpływ na naszą przyszłość. Pod przewodnictwem rosyjskich naukowców, Władimira Woeikowa i Konstantina Ko­rotkowa, zanurzmy się w świat wody – od pojedynczych cząsteczek aż po odległe kos­miczne galaktyki.

Naukowe kontrowersje

Napisana przez nich Woda życia ukazała się w 2017 r. Woeikow jest doktorem nauk biologicznych i profesorem na Wydziale Biologii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. M.W. Łomonosowa. Drugi z autorów, Korotkow specjalizuje się w naukach ścisłych, jest profesorem Wydziału Mechaniki i Optyki na Uniwersytecie Technologii Informacyjnych w Petersburgu.

Tytuł ich książki w języku angielskim brzmi The Emerging Science of Water, czyli rodząca się nauka o wodzie. Publikacja prezentuje nowe odkrycia i hipotezy, choć w wielu miejscach bazuje też na badaniach z poprzednich stuleci. Jak podkreślają autorzy, część przedstawionych obserwacji nie znajduje jeszcze odzwierciedlenia w stosownych teoriach naukowych lub nawet pozostaje w sprzeczności z tym, co dotychczas głosi nauka.

Wyników niektórych eksperymentów z udziałem wody nie sposób bowiem wyjaśnić w świetle klasycznej fizyki czy chemii. Dopiero w ostatnich latach, wraz z rozwojem fizyki kwantowej, rodzą się przełomowe hipotezy, w różnym tempie przedzierające się do naukowego mainstreamu. „Powstaje pytanie – piszą Woei­kow i Korotkow – czy teoretyczne koncepcje (które nazywamy często niezmiennymi prawami natury) stworzone przez klasyczną fizykę w XIX w. wystarczą, aby wyjaśnić wszystkie nowe zjawiska odkryte w biologii w ciągu ostatniego półwiecza, podczas gdy podstawowe zasady fizyki uległy w ciągu ostatnich 100 lat dynamicznym zmianom?”.

Jak twierdził filozof Thomas Kuhn, rozwój nauki nie odbywa się na drodze kumulatywnego gromadzenia