Ludzka ciekawość przyszłości jest wielka i towarzyszy nam od wieków. Niemalże każdego dnia staramy się przewidywać tok codziennych wydarzeń. Wielu z nas, ledwo po obudzeniu, zadaje sobie pytanie: „Co mnie dzisiaj spotka?”, a inni wręcz godzinami potrafią wnikliwie analizować własne sny, próbując wyczytać z nich jakiś proroczy sens nadchodzących dni, tygodni, a nawet lat. Tymczasem marzenia senne to skomplikowany wynik pracy ludzkiego mózgu podczas spoczynku, głównie polegający na przetwarzaniu bodźców, które zostały odebrane w trakcie fazy jego czuwania. Część z czynników stymulujących asymilowana jest w sposób świadomy. Oznacza to, że tworzący się zbiór przemyśleń kształtowany jest na podstawie indywidualnych doświadczeń, w odniesieniu do przeżywanej sytuacji. Jak się jednak okazuje, wiele z tych sygnałów oddziałuje na nas także podświadomie, pozornie umykając naszej bacznej uwadze. Mogą to być osobiste lęki czy też odruchowa czujność zachowywana podczas bycia wśród innych ludzi. Jedna z teorii w neurobiologii wyjaśnia, co może dziać się z tymi nieprzetworzonymi okruchami myśli. Otóż, trafiać one mogą właśnie do ludzkich snów i tam, ubierane w abstrakcyjne odniesienia, są przez nas odpowiednio oceniane. Proroczy sen o zagubionej walizce przed przylotem bliskiej osoby z dalekiej podróży, który faktycznie się spełnił, stanowić może wypadkową współdziałających podprogowo na nasz umysł sił wynikających z obaw, życiowych doświadczeń i oszacowania prawdopodobieństwa wystąpienia określonego zdarzenia.

Neurobiologia wdzięcznie przeplata się z kulturą. Ludowe metafory, choćby te związane z prognozowaniem pogody, są dla ludzkiego umysłu niczym innym, jak właśnie ukrytą podpowiedzią na temat tego, co rychło może nadejść. Bywa, że są to urocze banały, ale jednocześnie – czasem – jakże prawdopodobne! Sedno ich istnienia i funkcjonowania w społeczeństwie wywodzi się z wieloletnich obserwacji różnych zjawisk (np. atmosferycznych), które przez swą powtarzalność istotnie zwiększają trafność owych „przepowiedni”. Przewidywanie przyszłości jest w nas zatem zakorzenione kulturowo, choć w rzeczywistości pełnej światłowodów, algorytmów i systemów binarnych, innymi słowy – wysyconej danymi – przesłania takie odchodzą do świata mitów, a wszelkie prognozy opieramy obecnie wyłącznie na jednoznacznych wynikach badań. Warto jednak pamiętać, że w starożytnych kulturach wartość „przepowiedni” była niemal naukowa i miała wielką moc. Wskazuje to na znaczenie, jakie osiągnęłaby umiejętność przewidywania przyszłości w świecie rządzonym przez nowe technologie, a jak wiadomo – cel uświęca środki.