Mogą być użyteczne do pozbywania się śmieci lub niektórych znajomych – mawiał o czarnych dziurach jeden z ich głównych badaczy. Tu dzieli się refleksjami na temat swoich odkryć.
Nie można z zewnątrz stwierdzić, co się znajduje wewnątrz czarnej dziury, można jedynie poznać jej masę, moment pędu i ładunek elektryczny. Oznacza to, że czarna dziura zawiera mnóstwo informacji, które są ukryte, niewidoczne dla zewnętrznego świata. Jeżeli ilość informacji ukrytej wewnątrz czarnej dziury zależy od jej rozmiarów, to z ogólnych zasad można wnioskować, że powinna mieć temperaturę i świecić jak rozgrzana metalowa kula. Jednak jest to niemożliwe, ponieważ, jak wszystkim wiadomo, nic nie może się wydostać z czarnej dziury. W każdym razie tak się wszystkim wydawało. Ten paradoks utrzymywał się do początków 1974 roku, gdy zacząłem badać zachowanie materii w sąsiedztwie czarnej dziury z perspektywy mechaniki kwantowej.
Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu przekonałem się, że czarna dziura emituje cząstki w równomiernym tempie. Podobnie jak wszyscy w owym czasie akceptowałem zasadę, że czarna dziura nie może niczego emitować, więc bardzo się starałem, aby usunąć ten kłopotliwy efekt. Im więcej jednak o tym
