W historii kolorów odbija się historia społeczna. W zależności od epoki barwy w różny sposób organizowały sferę symboliczną, były nośnikami idei, wywoływały emocje. Poznajcie dzieje koloru niebieskiego.
Niebieski to najbardziej pokojowa ze wszystkich barw. Nie nawołuje do buntu, łamania reguł, bycia w kontrze. Nie rani, nie szokuje, nie oburza. Wielkie międzynarodowe organizacje – ONZ, Unia Europejska – wybrały go na swoją barwę emblematyczną. Niebieski zdobi opakowania tabletek na uspokojenie i ściany w szpitalach. W tekstach kultury można znaleźć dziesiątki przykładów potwierdzających tezę, którą antropolog i historyk Michel Pastoureau przedstawia w swojej książce Niebieski. Historia koloru: „Kolor jest nie tyle zjawiskiem naturalnym, ile pewną skomplikowaną konstrukcją kulturową”. W podobnym duchu pisze słynny badacz symboli Manfred Lurker w Przesłaniu symboli w mitach, kulturach i religiach: „Jak wszelka fizyka znajduje ostatecznie ujście w metafizyce, tak również wszelkie zjawiska optyczne odsyłają poza siebie; »barwa jest jedynie ulotnym odblaskiem, jedynie czułkiem niewidzialnego świata«”.
Co kolory mogą powiedzieć o świecie i nas samych?
W głąb koloru
Niebieski występuje w tęczy, jest barwą pogodnego nieba i kwiatów lnu – to fragment jednej z trzech definicji niebieskiego, które odnotowuje Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego.
