Potrafił odtworzyć kolor kwiatu, a później oddać go ścianom, murom i schodom. Poznajcie Luisa Barragána – pasjonata i wizjonera, który wpisywał w panoramę miasta brakujące barwy.

Kolor w architekturze to trudny temat. Dobranie odpowiednich barw i ich odcieni wymaga wyczucia, talentu oraz wiedzy. O tym, że nie jest to sztuka łatwa czy intuicyjna, Polacy przekonali się na przestrzeni ostatnich dwóch dziesięcioleci. W naszym kraju trwa festiwal termomodernizacji. Większość spółdzielni mieszkaniowych i zarządów wspólnot prześciga się w malowaniu elewacji własnych bloków i kamienic na coraz bardziej pstrokate kolory, nierzadko bez wcześniejszej konsultacji z architektem lub artystą. Nie trzeba mieć dyplomu z plastyki, by zorientować się, że często nie wychodzi to dobrze.

Oczywiście nie zawsze wina leży po stronie laików. Architekci potrafią przesadzić w drugą stronę. Na ogół unikają wyrazistych kolorów, ubierają się na czarno, a ich budynki nierzadko utrzymywane są w odcieniach szarości, czerni lub bieli. Wszak liczy się przestrzeń, a kolory często przeszkadzają w jej postrzeganiu. Nic bardziej mylnego. Źle