Cudowne dziecko, syn w cieniu ojca, architekt, dekorator, konstruktor, pilot akrobata, kierowca wyścigowy, fotografik. Carlo Mollino.

Tworzyć architekturę i bić się na pięści: dla niego to była kwestia moralności; nie miał trosk materialnych” – napisał w 1933 r. Carlo Mollino o swoim alter ego – Ettore Lavazzy alias Oberonie. Życie Oberona to wydana w latach 30. na łamach włoskiego pisma architektonicznego „Casabella” biografia niespełna 30-letniego ekscentrycznego turyńskiego architekta, który żył pięknie, a umarł młodo. Autor fikcyjnej biografii fascynował się tematem śmierci i tym, co po niej nastąpi, przez całe swoje – jak się miało okazać – dość długie życie.

Carlino i Torino

Mollino urodził się w Turynie w 1905 r. Jako lokalny patriota chwalił się znajomym, że nigdy nie nocował w oddalonym o 140 km Mediolanie – mieście, które od zawsze walczyło z Turynem o dominację w północnych Włoszech. Relacje Mollina ze stolicą Piemontu były jednak słodko-gorzkie. Jego realizacje (w większości w mieście lub na jego obrzeżach) krytyka przyjmowała sceptycznie.