Dwie przyjaciółki Dwie przyjaciółki
i
zdjęcie: Joshua J. Cotten/Unsplash
Doznania

Dwie przyjaciółki

Jednoaktowa, krótka, ale sztuka
Tomasz Wiśniewski
Czyta się 1 minutę

[Ona] Czy ty jesteś na mnie zła?

[Ona] Nie, a dlaczego?

[Ona] Tak tylko pomyślałam. A ty na mnie?

[Ona] Nie, w ogóle, ale odniosłam wrażenie, że coś jest nie tak.

Informacja

Z ostatniej chwili! To pierwsza z Twoich pięciu treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu. Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej!

Subskrybuj

[Ona] Kiedy?

[Ona] Po prostu wydało mi się, że spytałaś, czy jestem zła, jakimś innym tonem niż zwykle.

[Ona] W ogóle, ale kiedy odpowiedziałaś, że nie jesteś na mnie zła, to jakoś tak szybko zapytałaś „dlaczego?”, jak gdybyś nie chciała mi o czymś powiedzieć.

[Ona] Ale to ty pierwsza spytałaś, czy jestem na ciebie zła, a nie pytałabyś o to, gdybyś nie była na mnie zła.

[Ona] Spytałam, bo poczułam, że jeśli cię o to nie spytam, to nie będzie to w porządku. Nie chcę ciągle czuć się winna.

[Ona] Czyli spytałaś dlatego, że bałaś się, że jeśli mnie nie spytasz, będę mieć do ciebie żal o to, że nie spytałaś, i będę zła?

[Ona] Chyba tak.

[Ona] Przepraszam, że z mojego powodu musiałaś pytać… Ale chyba nie jesteś przez to zła?

Kurtyna.

Czytaj również:

Być razem Być razem
i
„Przyjacielskie plotki”, Eugene de Blaas, 1901 r., źródło: Wikiart (domena publiczna)
Marzenia o lepszym świecie

Być razem

Wojciech Bonowicz

W niepewnych czasach silniej odczuwamy potrzebę przynależności. Co jest potrzebne, by krąg przyjaciół stał się prawdziwą wspólnotą?

Przez współczesną kulturę zachodnią przebiega znamienne napięcie.

Czytaj dalej