Nicolas Grospierre to jeden z najwybitniejszych współczesnych fotografów, którego zdjęcia z dwóch serii „Modern Forms” i „Modern Spaces” po raz pierwszy będzie można zobaczyć na wystawie w Instytucie Fotografii Fort. Oba cykle doczekały się już książkowych wydań i pokazywane były za granicą, lecz nie są dobrze znane polskiej publiczności.
Zdjęcia prezentowane na wystawie wykonane zostały w Europie, Azji, obu Amerykach, na Bliskim Wschodzie i w Australii. Są tu zarówno ikoniczne budynki modernizmu, jak Gateway Arch w St. Louis, jak i zupełnie marginalne, choć równie ciekawe formalnie relikty – jak na przykład wyburzony już Szpital Balneologiczny w Druskiennikach. Roztaczana przez Grospierre’a wizja jest porywająca i szalona, przekracza zarazem ustalone konwencje prezentacji modernistycznej architektury. Zdjęcia łączą się poprzez kształt bryły, rozwiązanie techniczne konkretnego problemu konstrukcyjnego, a nawet kolor detalu użyty do wykończenia budowli.
Dla mnie modernizm, a w szczególności modernizm w architekturze, to ucieleśnienie jednej z najwspanialszych idei w historii ludzkości – postępu. Choć ruch ten zawiódł, jest to porażka naznaczona pewnym stopniem szlachetności, tak charakterystycznej dla idei, które upadły. Porusza mnie to na poziomie estetycznym i ideologicznym. Moje prace można odbierać jako swoistą krytykę modernizmu, ale muszę zaznaczyć, że nie jest ona wyrazem niechęci, a raczej stanowi kontestację i próbę pokazania, co poszło nie tak. Utożsamiam się bowiem z ideami postępu, wierzę w nie i wypatruję ich. – Nicolas Grospierre
Wystawa Nicolas Grospierre – Subiektywny atlas architektury modernistycznej odbędzie się w Galerii IFF (Fundacja Instytut Fotografii Fort) w dniach: 01.03.2019 – 07.04.2019
Nicolas Grospierre (ur. 1975) jest fotografem architektury, a także artystą posługującym się fotografią jako narzędziem twórczym. Dorastał we Francji, w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się na projektach dokumentalnych. Jednocześnie interesuje go problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą – szczególnie dzisiaj, gdy towarzyszące jej utopijne koncepty straciły na sile i znaczeniu. W swoich konceptualnych pracach buduje sytuację gry prowadzonej z widzem, do której wciąga go za pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji.
