Tragedia z cyklu „Któż tego nie zna” – Restauracja Tragedia z cyklu „Któż tego nie zna” – Restauracja
i
"Córka marnotrawna", 1903 r., John Collier; źródło: Wikiart
Doznania

Tragedia z cyklu „Któż tego nie zna” – Restauracja

Stefania Grodzieńska
Czyta się 2 minuty

CÓRKA: (wraca wieczorem do domu).

MATKA: (budząc się). Która to godzina?

CÓRKA: Jedenasta.

MATKA: Gdzieś ty była, że tak późno wracasz?

CÓRKA: Byłam na kolacji.

MATKA: Wciąż chodzisz po tych restauracjach. Jeszcze się kiedy zatrujesz. Z kim byłaś?

CÓRKA: Było całe towarzystwo.

MATKA: Ale kt

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Czytaj również:

Córka stalkera Córka stalkera
Przemyślenia

Córka stalkera

Renata Lis

Kto uratuje Tarkowskiego? Kto uratuje świat w naszych feministycznych czasach?

Córki są dwie, ale najpierw wyjaśnijmy sobie podstawowe pojęcia. Stalker – facet, który chodzi do Strefy na nielegalu. Strefa – obszar wyjęty spod praw fizyki, gdzie łatwo o śmierć, ale znajdują się tam niezwykłe przedmioty. Tyle na początek wystarczy, wracam do córek. Pierwsza z nich ma dwóch ojców: to bracia Arkadij i Boris Strugaccy, rosyjscy pisarze science fiction. Obaj już nie żyją. Starszy był artylerzystą i japonistą, młodszy – astronomem. Pisali zawsze razem. Ich fantastyka to kostium niezależnej refleksji o współczesności, na którą w Związku Radzieckim nie było miejsca. Po teksty Strugackich sięgali najwięksi radzieccy reżyserzy: Andriej Tarkowski, Aleksiej German i Aleksandr Sokurow. Wszyscy pragnęli opowiadać o świecie, w którym naprawdę żyli, a nie o symulakrum, które wytwarza ideologia. Książki Strugackich dawały taką możliwość, bo cenzura nie ogarniała fantastyki – nie łapała nawet tak oczywistych aluzji jak parówki z kartoszką, które w powieści Piknik na skraju drogi (1972) konsumują „amerykańscy” naukowcy.

Czytaj dalej