Seria fotografii Fokasa stanowi wnikliwą analizę złożonych relacji między płcią, seksualnością i tożsamością na podstawie medium wizualnego, jakim jest ludzkie ciało. Artysta podejmuje próbę uchwycenia panoramy społecznej współczesnego świata, dyskretnie spoglądając na cielesność człowieka, która w jego obiektywie stanowi krajobraz pożądania, poddania i opresji. W przeciwieństwie do wielu sentymentalnych lub niepotrzebnie dosadnych narracji wizualnych, w których seksualność i pożądanie są formowane przez struktury życia publicznego i społecznego, Fokas podchodzi do cielesności z dystansem. Artysta przedstawia sytuacje z pozycji obserwatora; niczym kartezjańskie mechaniczne oko przygląda się sobie i swoim modelom z uwodzicielską przyjemnością. Ciała – w całości i we fragmentach – są ukazywane w dziwacznych, bezbronnych pozach kontrastujących z tłem dzikiego krajobrazu i uderzającym pięknem upalnych letnich dni. Fokas odważnie rozbiera pozujących mu przyjaciół, lecz daleko mu do seksualizowania portretowanych ciał. Artysta poszukuje fizycznych i przestrzennych napięć, tworząc przewrotne i surrealistyczne choreografie przyciągania, uwodzenia, oderwania i oporu. Jego modele flirtują z koncepcjami autonomii i bezradności, często towarzyszy im niepokój i poczucie niepewności. Ich pragnienie uwodzenia i tworzenia więzi ma w sobie szczerość i głębię. W wizualnych topografiach Fokasa ludzkie ciało jest skazane na wieczną walkę, bunt i opór. Kostis Fokas jest fotografem mieszkającym na Krecie. W swoich pracach koncentruje się na relacjach między kulturą młodzieżową a erotyką, analizując przy tym różne aspekty własnych krajobrazów wewnętrznych. Na planie zdjęciowym Fokas bawi się z modelami, dając im wolność interakcji z obrazem, i zachęca do uczestnictwa w procesie twórczym. Artysta chętnie korzysta z różnych mediów i przedmiotów, takich jak zabawki erotyczne czy maski, ale to nie oznacza, że jego fotografie są jednoznacznie stylizowane czy wyreżyserowane. Prace Fokasa są zakotwiczone w danej chwili, a obiektyw artysty chwyta pozujących mu modeli gdzieś pomiędzy światem rzeczywistym a fantazją. Ludzie na fotografiach Fokasa są zazwyczaj zakryci, schowani albo nadzy; prowokują, bawią się, czasami oddają się dziwactwom. Poprzez ten proces twórca nieustannie redefiniuje własną tożsamość, filtrując ją przez portrety fotografowanych modeli.
