Czyta się 2 minuty
Zanim
Nim z tobą będę — już przedpamięć ciebie
we fiołkowisko wnoszę spodziewania
i nadpamiętam ów jeszcze nie — moment
naszych zobaczeń, lecz sam jego zamysł.
Między co było a między co będzie
jeśli się stało coś, to się odstanie.
Więc wciąż inaczej jeszcze dopowiadam
przedpamięć ciebie — nim ją zaćmi pamięć.
Tak dowspominam cię i z przypomnianych,
i z tych w domyśle gestów, co są prawie.
— Pamiętająca i zapamiętana.
Zanim nas zmoże czas sobą splami,
nim suma wieku pojedyńcze twarze
zepchnie w niepamięć.
Wiersz pochodzi z archiwum „Przekroju” nr 1438 (44/1972).
