W wieku 29 lat Lonnie Holley zmagał się z depresją. Miał długi, problemy z alkoholem, a za sobą pełne traum dzieciństwo, którego wspomnienia często go nawiedzały. Mówiąc o tamtych czasach, Amerykanin wspomina nawet nieudaną próbę samobójczą. Nie porzucił jeszcze tych zamiarów, kiedy spadł na niego kolejny cios. Jego dwie małe siostrzenice zginęły w pożarze. Rodzina siostry była tak biedna, że nie było jej stać na zakup nagrobków. Holley postanowił pomóc, ciosając z piaskowca pomniki dla zmarłych dziewczynek. I nagle w samym środku beznadziei poczuł zaskakującą ulgę. Błogi, dawno nieodczuwany spokój, który towarzyszył mu podczas pracy. Holley postanowił więc rzeźbić dalej. Wokół jego domu wyrastały kolejne instalacje ze znalezionych w okolicy rupieci. Święte figury i patriotyczne symbole, kable i druty, zdezelowany sprzęt ADG i RTV – wszystko to stanowiło budulec tej niecodziennej wystawy. Wraz z kolejnymi pytaniami o nazwisko artysty, którego rzeźby trzymał w ogródku, rzeźbiarz outsider nabrał dość pewności siebie, by zainteresować swoją działalnością miejscowe muzeum. Reakcja przeszła jego oczekiwania. Od tamtego czasu prace Holleya wystawiano nie tylko w najbardziej prestiżowych galeriach, lecz także w siedzibie ONZ czy Białym Domu.

Nic dziwnego, że kariera artysty outsidera zaczęła się od nagrobków, bo od najmłodszych lat Holley balansował na granicy życia i śmierci. Jak twierdzi, był jednym z dwadzieściorga siedmiorga dzieci i został zabrany od matki w wieku kilku lat, by ostatecznie zostać sprzedanym za butelkę whisky rodzinie plantatorów. Przez lata dzieciak pracował w warunkach nieodległych od niewolnictwa. Trafił też do zlokalizowanego w Alabamie poprawczaka, gdzie, jak twierdzi, był bity do nieprzytomności za kolejne próby ucieczki. Jako nastolatek został też potrącony przez samochód i przez trzy miesiące był w śpiączce. Pierwsze 30 lat życia – aż do sięgnięcia po piaskowiec – były dla Holleya udręką. Następne trzy dekady były bardziej udane. Jednak dopiero po sześćdziesiątce kariera Amerykanina rozkręciła się na dobre. Dokonał się w niej też zaskakujący zwrot. Holley został muzykiem.