O domu z betonu pełnym wolnej miłości – do natury, do awangardy, do twórczej ekspresji – wzniesionym w czasach ponurych i zburzonym we współczesnych.
W czasie studiów architektonicznych Jan Szpakowicz był dla mnie gwiazdą na miarę Kurta Cobaina, a zaprojektowany przez niego w latach 60. XX w. niepozorny dom w Zalesiu Dolnym pod Warszawą,
Najlepiej odpoczywamy, spacerując po lesie. Nic dziwnego zatem, że wiele osób wybiera go na miejsce wiecznego spoczynku. Redakcja „Przekroju” poleca szczególnie pewien las w Sztokholmie.
Skogskyrkogården – dosłownie cmentarz leśny – projektu Erika Gunnara Asplunda i Sigurda Lewerentza to niemal koronne dzieło nordyckiego klasycyzmu, o czym bez wątpienia świadczy znamienita pozycja na Liście światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO. Powstawał w latach 1917–1920, choć ostatni i już modernizujący budynek Leśnego Krematorium wraz z Halą Monumentalną i trzema dodatkowymi kaplicami został ukończony dopiero dwie dekady później.
