Fazy historycznego lotu na Księżyc

Czyta się 1 minutę

Redaktorzy pisma na „P” polecają, opracowują, opisują i tłumaczą.

16 lipca o 14.32 czasu warszawskiego wystartowała potężna rakieta (wysokość 36 pięter!) rakieta Saturn 5 wraz ze statkiem kosmicznym Apollo 11 i kabiną LM. Po 11 minutach lotu — w czasie którego silniki pierwszego stopnia zużywały 15 ton paliwa na sekundę! — ostatni człon wszedł na orbitę na wysokości 190 km.
Po 2 i pół godzinach lotu orbitalnego włączony został znów silnik ostatniego stopnia rakiety nośnej. Przyspieszył lot całego zestawu i skierował go w stronę Księżyca.
Statek Apollo 11 został odczepiony od rakiety nośnej. Obrócił się o 180° i przycumował do rakiety nośnej ponownie, by odłączyć schowaną w niej kabinę księżycową LM. Po zamocowaniu kabiny LM na swym „nosie”, statek Apollo 11 ostatecznie odrzucił ostatni człon rakiety.
Statek wraz z kabiną LM lotem bezwładnym, przy wyłączonym silniku, z malejącą stopniowo szybkością oddalał się od Ziemi, a po wejściu w strefę oddziaływania Księżyca z rosnącą szybkością zaczął zbliżać się ku niemu. Podczas lotu dokonano drobnej korekty toru włączając na krótko silnik.
19 lipca po godzinie 18-tej włączony na dłużej silnik zahamował lot, powodując wejście na orbitę okołoksiężycową zestawu Apollo 11 plus LM.
W 24 godziny później kabina LM, do której przeszli dwaj kosmonauci, Armstrong i Aldrin, odłączyła się od statku macierzystego i zeszła na orbitę niższa, zbliżającą się do powierzchni Księżyca. Trzeci z załogi, Collins pozostał w głównym statku Apollo 11.
Na wysokości 14 km nad powierzchnią Księżyca włączony został własny silnik rakietowy kabiny lm zmniejszając jej prędkość, tak że zaczęła opadać na Księżyc.
Kiedy kabina LM znalazła się na wysokości 2200 m nad powierzchnią Księżyca, została obrócona silnikiem ku niemu. Opadała teraz niemal pionowo, coraz wolniej, bo włączony silnik hamował opadanie.
Dnia 20 lipca 1969 o godzinie 21 minut 17 sekund 43 kabina LM osiadła miękko na swych pajęczych nogach na powierzchni Księżyca.
Po przebraniu się w skafandry i przeprowadzeniu innych przygotować najpierw Armstrong (o godz. 3:56 dnia 21 lipca), a potem Aldrin zeszli po drabince na powierzchni Księżyca.
Zebrawszy próbki księżycowego gruntu i przeprowadziwszy przewidziane naukowe badania Armstrong i Aldrin weszli z powrotem do swej kabiny, zamknęli właz i spędzili następne godziny na odpoczynku i przewidzianych przygotowaniach.
21 lipca o godz. 18:50 LM (a właściwie tylko górna część, bo dolna część i „nogi” pozostały na Księżycu) wystartował znów na orbitę okołoksiężycową, na spotkanie z statkiem macierzystym. Ich połączenie nastąpiło po paru godzinach.
Armstrong i Aldrin przeszli do wnętrza statku Apollo 11 zabierając z sobą próbki księżycowego gruntu. Teraz kabina LM już niepotrzebna, zostaje odczepiona.
22 lipca rano silnik Apolla 11 został wyłączony po raz ostatni wprowadzając statek na tor w kierunku Ziemi.
Apollo 11 lotem bezwładnym (najpierw z szybkością malejącą, bo hamowany przez Księżyc, potem z rosnącą, bo przyciągany przez coraz bliższą Ziemię) odbywał przez dwa i pół dnia podróż powrotną.
W chwili, gdy numer oddajemy do druku, podróż ta trwa. Jeżeli wszystko pójdzie dobrze – czego cały świat życzy odważnym zdobywcom Księżyca – wówczas nastąpią dalsze fazy:
Przed wejściem w atmosferę ziemską zbędna już część silnikowa zostanie odwrócona żaroodporną podstawą w kierunku lotu.
Przez tarcie o atmosferę, podczas którego osłona kabiny rozżarzy się do białości, nastąpi jej wyhamowanie, do takiej szybkości przy której można otworzyć spadochrony.
24 lipca o godz. 17.49 kabina na spadochronach osiądzie na powierzchni Oceanu Spokojnego.