Jak zwykle pamiętaj o tym, żeby podchodzić do tych kontemplacji i refleksji z lekkością i poczuciem humoru. Bez potrzeby forsowania czegokolwiek, bez analizy, raczej swobodnie puszczając myślenie i czucie. To wszystko jest poważne, ale zarazem niezbyt poważne – jak życie. Pamiętaj o tym, że każde ćwiczenie ma być formą życzliwości, możliwością zatrzymania się i wglądu, który pozwoli ci lepiej poczuć siebie, swoje ciało i emocje, doświadczyć ludzi wokół i tego, co jest dla ciebie ważne. Wiąże się to z możliwością regeneracji, ze świeżością i otwartością.

Akceptacja siebie,innych i świata

Przez chwilę skup się na słowie „akceptacja” – na dźwięku, a następnie na znaczeniu. Na odczuciach, skojarzeniach, obrazach, a może nawet kolorach i smakach tego słowa, jednak bez potrzeby analizy, jedynie pozwalając sobie zobaczyć, co przychodzi, gdy powracasz do tego właśnie słowa. Może poczucie bezpieczeństwa, wolności, przestrzenności, może coś jeszcze innego.