Chmury
i
„Krajobraz z burzą z piorunami”, Willem Roelofs (I), 1850 r., Rijksmuseum (domena publiczna)
Doznania

Chmury

Juliusz Słowacki
Czyta się 1 minutę

Do was, chmury,
Wzrok ponury
Skrą i łzami!
Sam na ziemi
Pod czarnemi
Chmur wiankami.

Jak duch trumny,
Smutkiem dumny,
Nad szmer domów,
Trzymam skronie
Tam – w koronie
Chmur i gromów.

Gdzie wam droga,
Chmury Boga,
Mnie weźmiecie;
Bo ja ciemny,
Mgłą tajemny,
Sam na świecie.

Tam! za wami,
Gdzie wichrami
Burza kręci –
Łzą do łzawic,
Do błyskawic
Skrą pamięci.

Lecę! błyskam!
Skrami ciskam,
Jutro zmarły;
Patrzcie na mnie,
Żyjcie za mnie,
Ludzie! karły!

Tu wam, ludzie,
Na ziem grudzie
Mogił grzędy:
Gdzie chmur droga
Z wichrem Boga,
Mnie tamtędy!

Czytaj również:

Koronacja
i
rysunek: Mieczysław Wasilewski
Opowieści

Koronacja

Andrij Lubka

Jakie myśli towarzyszą przyszłemu królowi o poranku przed koronacją, gdy objęcie panowania jest nieuniknione, wszystko zostało postanowione, a miasto szykuje się do hucznej celebracji?

I

Był to ranek przed koronacją. W pokoju nic nie wskazywało na szczególny, uroczysty charakter tego dnia, wszystko było takie jak wczoraj: wielkie okno i masywne story, które rozchodziły się w dole wycięciem podobnym do odwróconego V, łóżko i barokowy portret brodatego mężczyzny w pysznym stroju, oczywiście arystokraty, kominek i lustro nad nim, okrągły dębowy, ale wyszukany stół, wokół niego pięć krzeseł, szafka z zegarem mającym złocone wskazówki i cyfry, miękki bordowy dywan z żółtym obramowaniem i lwem w centrum na podłodze i ciemnobłękitne malowidło przedstawiające królewskie łowy na suficie; ściany, nienagannie wybite granatowym aksamitem, srebrny siedmioramienny świecznik na stole, wysokie białe drzwi z klamką z brązu w kształcie żmii z otwartą paszczą.

Czytaj dalej