Co po potopie? Co po potopie?
i
ilustracja: Daniel De Latour
Przemyślenia

Co po potopie?

Łukasz Kaniewski
Czyta się 8 minut

O walce ze ściemą, ekologicznym podróżowaniu, profesorze Szymonie Malinowskim i świecie, który może nadejść, mówi Marcin Popkiewicz, współtwórca portalu Nauka o Klimaciei współautor książki pod tym samym tytułem.

Łukasz Kaniewski: Jak to się stało, że z fizyka jądrowego stał się Pan działaczem klimatycznym?

Marcin Popkiewicz: Działaczem się nie czuję, to niewłaściwe słowo. Raczej analitykiem megatrendów i popularyzatorem nauki. Choć faktycznie sporą częścią tego, co robię, jest kwestia ochrony klimatu. Jak to się stało? Najbardziej zasłużył się tu film Globalne ocieplenie – wielkie oszustwo. Ta potworna piramida ściemy i manipulacji tak mnie zirytowała, że uznałem: „Bezczelnie robią ludziom wodę z mózgu? To ja im pokażę”. A potem to już poszło – kwestie zasobów, energii, gospodarki, środowiska i klimatu, a szczególnie powiązania między nimi są tak ważne i fascynujące, a często przerażające, że jak już raz się tym zająłem, to wciągało mnie to coraz bardziej.

ilustracja: Daniel De Latour
ilustracja: Daniel De Latour

Skoro jest Pan i fizykiem jądrowym, i znawcą zmian klimatycznych, proszę zdradzić nam swoje zdanie na temat elektrowni atomowych.

Wraz z końcem świata paliw kopalnych mamy do dyspozycji odnawialne źródła energii i atom. Z wielu

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Czytaj również:

Grzęzawisko Alaska Grzęzawisko Alaska
i
zdjęcie: Bonnie Jo Mount/ The Washington Post via Getty Images
Ziemia

Grzęzawisko Alaska

Bogumiła Lisocka-Jaegermann

Mieszkańcy Newtok, niewielkiego osiedla położonego na zachodzie Alaski, są pierwszymi oficjalnie uznanymi przesiedleńcami klimatycznymi w Stanach Zjednoczonych. Wkrótce ich los mogą podzielić inni.

Zmiany klimatu są na Alasce odczuwane już od kilkudziesięciu lat. Podnosząca się temperatura zmienia przyrodę, a ta z kolei determinuje warunki życia. Około 80% powierzchni stanu Alaska pokrywa wieczna zmarzlina. Głęboka i zwarta na północy, staje się płytsza i traci ciągłość w miarę zbliżania się do południowych krańców stanu. Wyższa temperatura sprawia, że zmarzlina zaczyna topnieć tam, gdzie wcześniej była przez tysiąclecia stabilna. W jej miejsce pojawia się grząski grunt. Zniszczeniu ulegają drogi, budynki, infrastruktura techniczna. W miarę ocieplania się klimatu zmniejsza się także morska pokrywa lodowa. Podnosi się poziom wód, gwałtowniej przebiegają sztormy, co powoduje powodzie i erozję wybrzeża, szczególnie w jego najniżej położonych partiach.

Czytaj dalej