W pobliżu mojego domu znajdowała się szkoła. Pomiędzy siódmą a ósmą rano gromady dzieciaków podążały asfaltową alejką do jej bramy.
O tej właśnie porze wychodziłem na spacer, siadałem na ławce i patrzyłem na tę rozradowaną młodzież. Od czasu do czasu widywałem samotnie idącego chłopca kopiącego przed sobą kamyk. Tuż przed szkołą podnosił go i chował
Zbierała fontanny od zawsze. Zaczęła być może za namową rodziców: ustawili ją przed jednym z kamiennych kielichów wypełnionych wodą, uśmiechnij się, Marzenka, pstryk – i tak już jej zostało.
Musiała się znaleźć na każdej fotografii. Z boku, żeby nie zasłaniać fontanny. Najczęściej zdjęcia robili jej rodzice, a potem koleżanki i mężczyźni, z którymi się spotykała. Zdarzało się, że prosiła przechodniów. Raz przez awarię aparatu i dwukrotnie z powodu prześwietlenia kliszy zmarnowała fontannę. Za każdym razem później po nią wróciła.
